sonu yatakta, karakolda veya hakim karşısında biten kavgalardır. yan etkisi olarak çoçukların psikolojisini agresif yönden kötü etkiler. huzuru bozar ve evin hiç bir ferdi eve gelmek istemez.
evde tatsızlıkların başgöstermesinin sebebidir. can sıkıcı bir ortam oluşur. evde; "babana söyle, falan yerdeki falanı alsın", "annene söyle falan yerdeki falanı almayacağım" gibi muhabbetlerin dönmesine neden olur. komik olduğu açıktır, piyes var dediler geldik.
evde sıkıcı bir ortam oluşturmasının yanında anne ve babanın saçma diyaloglar kurmasına neden olan olaydır. edilen kavgada baba haksızdır ve hatasını anlamıştır.
baba: bak bu kuruyemişlerin önce açığından aldım. sonra bir tadına bakayım dedim, tadına bakınca bayat olduğunu anladım. gidip kapalı kuruyemiş aldım sonra.
anne: hıı iyi.
hayatca: babacım çok teşekkürler. evimizin tek eksiği ambalajlı kuruyemişti. başka bir ihtiyacımız yok sağ olasın.
bi arladaşım var..annesi arap kökenli adıyamanlı..babası gümüşhaneli..ikiside arapça biliyo..ama oğullarına öğretmemişler..oğullarının yanında tartışırken etkilenmesin,morali bozulmasın diye arapça tartışıyolardı..
yıllarca birbirlerini yedikten sonra yaşları elliye gelince canım cicim oluyorlarsa,geriye size sıkıntılı bir çocukluk dönemi bırakmış kavgalardır.dersi onlar değil siz almışsınızdır.
komikten öte acıdır. eğer kavga ciddi boyutlarda ise. ayırmak çocuklara düşer. o onun üstüne diğeri onun üstüne çullanır. oruç oruç koşarsın ablayla araya girersin. o sırada bir iki darbe de sen yersin ama hissetmezsin. o an tüm hisler unutulur, robottan farkın kalmaz çünkü. iğrenç küfürleri, hakaretleri işitirsin. evlilikten tiksinirsin ve karar alırsın asla ama asla evlenmeyeceğim. insana garip gelense bu kadar küfür, hakaret, şiddet sonrası neden ayrılmamaları? o kadar hakareti ben kendime yediremezdim heralde. lanetler okursun eve. annen ağlar, babanın tansiyonu 18 e 10 a kadar yükselmiştir. ellerin titrer. tüm mahalle sanki "tiyatro" varmışçasına balkonlara çıkar ve o lanet evin içinde olanları izlemeye çalışırlar! bir bok varmış gibi.. tüm mahalleye rezil olduğunla kalırsın. dışarı da çıkamazsın utancından.
telefonlar kırılır, o sinirle fırlatılan yere bakılmaz elbet. birinin bi yerine mutlaka gelir. evde kuzen de varsa al sana cümbüş..
Ben çocukken çok kavga ederlerdi...sürekli tartışmalar, atışmalar, bağırtı, çağırtı derken üzerinden on sene geçti. Onlar kavga etmeye başladıkları zaman kulaklarımı kapatır ağlamaya baslardim. Çocuk aklı olsa gerek. Tabii Su an ne durumdalar bilmiyorum.
Çocukluğumun içine eden tartışmalar ve kavgalardır. Çoğu da boktan sebeplerle çıkar ve kimse kendini geri çekmeye yanaşmadığı için çoğu zaman tahmin edilemeyecek kadar sert olur.
Tabi o kavgalarda çoğu anne baba çocuğun psikolojisini siklemez. Yoksa varsa ben haklıyım derdindedir. Sırf yapmak için yapmayın şu çocukları be...
Gergin ortam gergin cocuk demek. Gergin çocuk sorunlu yetiskin demek.
Kendimde su an gördüğüm çoğu arızayı babamin eskiden ayık halini hatirlamayisima bagliyorum. Çok da mantikli geliyor.
