çocukken sokakta oyun oynandığı sırada bir şeyler satan seyyar satıcıların geçtiğini gören çocukların apartmanlarının ya da evlerinin önüne koşarak annelerine bulundukları söylem. (tabi bizim zamanımızda lira değil milyondu)
tam oyun oynandığı esnada sokaktan macuncu, pamuk şekerci ya da süt darıcı (kaynamış mısır) geçer ve çocuklar gördüğü an da hep birlikte evlerine doğru koşarak annelerine seslenirdi;
- annee. anneee.
+ efendim oğlum/kızım ?
- anne bir liran var mı, pamuk şeker alcam.
+ atıyorum tut.
ve çocuklar hep birlikte gidip o seyyar satıcının sattığı şeyi alırdı. şayet; para istedikleri esnada çocuklardan bir tanesi evde kimseye ulaşamamışsa, cam da bunu gören diğer çocukların annesi takviye yapar, o çocuğun da yemesini sağlardı. alınan şey yenilene kadar tüm oyunlar durur, bittikten sonra kaldığı yerden devam edilirdi.
annemin o attığı bozuk paralardan biri bir keresinde kardeşimin tam kafasına düşmüştü 4. kattan. yavrucağın kafasının o kısmı hala içine çöküktür. bu da böyle bir anımdır*
-anne 1 liran var mı?
+var var, alıver oradan.
-anne 2 liran da var mı peki?
+off kızım ya! al işte ne kadar istiyorsan.
-annee 10 lira aldım haberin olsun.
genelde olmayan durumdur. ah ulan hayatımızı kararttınız be. oğlum 1 lira desin 20 lira vermezssem şerefsizim. aha da buraya yazıyorum.
not:erkeğim yanlış anlaşılmasın.
+anneeaaa 1 liran var mı?
-var ne yapcan?
+dönme dolap geldi ona bincem
-tamam al ama üstünü getir 1 lira değil dönme dolap.
yıllarca piyasayı benden iyi bildin be kadın bir kandıramadım seni.
Olay şöyle gelişmektedir.Çocuk aşağıdan bağırır ; -Anneeeee 1 liran var mı? - Napcan 1 lirayı hayırdır - Bişey alcam annee.. -Ne bişey ,bişey nee?? - . . .???? işte böyle son bulur ama parayıda alır çocuk. O bişeyi o zaman da bilmezdimm şimdi de bilmiyorum bile varsa beri gelsinn ??
ala bile sorarım. üniversiteye gidiyorum. arada eve geliyorum. annem bakkala yollar. 'git 3 ekmek al da gel' der. 'anne 1 lira benim olsun mu ?' derim. o da 'ah yavrummmm. olsun anasının kuzusu. 1 lira ne ki' der. bakkaldan gelirim. annemin gözleri dolmuş.
-anne ? ne oldu ?
+hiç oğlum ne olacak
-yav söyle
-az önce dedin ya 1 milyonun var mı diye. aklıma küçüklüğün geldi. o zaman da böyleydin. hiç büyük para istemezdin. boşa harcamamak için. komşunun oğlu davut 5 lira isterdi sen ona bakıp özenmezdin. boşa para harcamayayım der benden istemezdin ama ben sana yine de verirdim. bak kaç yıl geçti yine aynısın. allah a şükür para nın değerini yaşayarak anladın.
zamanında 3 kardeş okurken o 1 milyona ben ve kardeşlerim okulda 1 günümüzü çıkartırdık. öyle işte sözlük.
özellikle çocukluk çağlarında anneden alınan 1 lira sanki insana milyar gibi gelirdi.
hatta çok ısrar edilirse miktar daha yukarılara çıkardı. çocukluğu vermiş olduğu cahillikle parayla anında bakkala gidilir, zamanın en güzel yiyeceği neyse o alınırdı. hey gidi günler hey.
