allah inancını tam merkeze oturtmayı başaran insanlarda olmayan durum. çünkü bu insanların ümitleri ve sevinçleri içi boş ve anlamsız nedenlerden olmadığı gibi, hüzünleri de anlamsız nedenlerden değildir.
genelde kış aylarında çöker bu hüzün, hava komik bir saatte kararmaya başlar, yağmurlu kasvetli bir hava ve kişi istanbul gibi hem harikulade hem de berbat bir şehirdeyse havadan çok ona yansıyan insanların kasvetli havası vs. hepsinin rolü büyüktür bu hüzünde. istanbul ile kişinin ortak hüznüdür hatta o.
*içinde bir şey vardır ve bunu açığa çıkaramazsın
*kendini mutlu etmeye çalışırsın olmaz, bü türlü mutluluğu bulamazsın.
*depresyonun başlangıcı da sayılabilir
*eğer bu bir kızın başına geliyorsa en çok takıldığı çocuktan bile soğuyabilir.
ne gülebileceğin nede ağlayabileceğin durumdur.kendini mutsuz,huzursuz,hayattan bıkmış hissedersin.en küçük şeylere bile o anda parlarsın.gülmek istersin olmaz ağlamak istersin ama nafile.nasıl kurtulacağını bu dertten bilemezsin.haberin yok ölüyorum sözlük.
