Sezgileri güçlü insanların takındığı tavırdır.
Karşındaki insanın hal, hareket, konuşmasına bakarsın. Düşünürsün ki sen nerdesin, o nerde? Dersin ki en iyisi hiç çene yormamak... çünkü sen ne yaparsan yap, o durmak istediği yerdedir. Değiştiremezsin.
Tercih falan değil, dibine kadar çaresizliktir. Çok istersin, yeri gelir beklersin o insanı, anlatmak ve anlaşılmak istersin. Anlatırsın bir iki kez bazı şeyleri, gördüğünde o anlaşılmadığını, of be, büyük boşluktur o anlaşılamıyorsan. içinde yine anlatamadığın, anlatsan da anlamayacağını bildiğin kırıklarla dolarsın. Daha da konuşamazsın bazı şeyleri işte. Bazen Canın ciğerin anlamaz seni. Çok kötü be, yalnızlığa sürükler insanı, çaresiz hissettirir. Çoğu zamanın ötesinde içinde bulunduğum durumdur benim. Kötü be abi, yalnız hissetmek çok kötü.
Artık bazı şeyleri anlatmaktan, anlatmaya çalışmaktan, anlatamamaktan yoruldum sanırım. Bir boşvermişlik var üzerimde ve hayatımda ilk defa bu kadar yoruldum her şeyden.
Bu ben değilim, bu bambaşka biri.
Bir keresinde daha önceden birşeyler paylaştığım biri beni ağlarken görmüştü, sordu "neyin var " diye. "Birşey yok"dedim. Üstelemesi üzerine " insan anlaşılacağını düşündüğü zaman konuşur"dedim. "Ne demek istediğini anlamadım. daha basit anlat "dedi. Gerçekten de anlamamıştı, aptal aptal yüzüme baktı. Kalkıp gittim.Bu ego değil. anlamayacak birine neyi anlatacaksın? Neden anlatacaksın?
anlatandan mı kaynaklı , anlayandan mı bilinmez ..
belki her ikisi birden, belki de hiçbiri ..
düşünsene belki de sadece anlatılan konu karışık ya da vazgeçtim apaçık ..
tanım : bir kimsenin , aktarmak istedigi bir düşüncenin anlaşılamaması halinde başka bir zihinde anlamsız kalacagını düşünüp , anlatmaktan uzaklaşma hali ..
