insanı, kör kuyularda hissettiren sıkıntılı durum.
Ya kısıtlı kelime dağarcığımızla anlatmayı beceremiyoruz ya da ait olduğumuz çevrenin, oluşumun, ailenin, fersah fersah ötesindeyiz.
Başka açıklaması olamaz.
O yüzden diyoruz ki, kitap okuyun, sanatla ilgilenin, iletişim kanallarınız bu şekilde gelişir.
insana kimi zaman üzüntü veren bir duygu.Biz sadece birbirimizi değil bazen kendimizi de anlamıyoruz.Fakat yıpranmamak, yorulmamak gerekir.Çünkü şöyle bir durum var , siz çok bilgili bir insanda olsanız , dünyaca ünlü bir şair de olsanız.Güzel,akıcı , uzun ve ya kısa cümleler de kursanız karşınızda ki insan sizi anlamak istemediği sürece siz anlaşılamayacaksınız.Hayatta bazı şeyleri çok zorlamamak lazım.
şöyle ki, kaldırımda ağlamak yasakmış. kaldırımda orospular gökyüzüyle başbaşa kalabiliyormuş sadece. bilemedim. oturdum, ağladım. sonrasında bir polis arabası, ardı arkası kesilmeyen sorgu.
- neden buradasın?
+ biraz ağlamak ve rahatlamak istiyorum.
- bir şey ister misin?
+ su olabilir.
- buyur. neden ağlıyorsun?
+ kız arkadaşımdan ayrıldım.
- nasıl yani? eşcinsel misin?
- alın bu numaram, sizi düzeltmeye çalışacağım.
- herkes kafasına göre yaşayamaz.
- ne yani bir de evleneceksiniz sanki. peh.
(kendi kendine konuşmaya devam eden ve saçmalayan bir polis, sizi anlamayı bırakıp canınızı yakma evresine geçmiştir.)
