Bunun bir seviye üstü de anlaşılmayacağından artık emin olmaktır. Ama ben henüz bu seviyeye gelmedim. Bu toplumdan aykırı düşünüyorum ve bunu isyankar bir ergen olarak değil de entelektüel birikim için sürekli çabalayan biri olarak söylüyorum. Okulda veya sosyal çevremde herhangi birisiyle din, ideoloji, hayatın anlamı gibi konuları konuşamıyorum. Zamanında bunu denedim tabii ama sonraları vazgeçiyor insan. Çünkü insanlara doğdukları andan itibaren bi takım doğmalar dikte ediliyo ve olgunlaştıkça dokunulmaz kutsal şeyler olarak kendisiyle bütünleşiyor ve herhangi bir eleştiri karşısında tamamen tahammülsüz oluyor. insanların çeşitli nedenlerden dolayı sığlaşan yaşamları da bunda etken. Saat 5 detaya girmicem. Daha da çok şey söylerim de neyse. Tabii bi yerde vazgeçmemek de Lazım. Kendini tamamen kapatıp bir gün seni gerçekten anlayıp bir şeyler paylaşabileceğin insanın yanıbaşından öylece gitmesini de istemezsin.
Artık kimsenin kimseyi gerçekten dinlemediğine eminim, bu düşüncemin oluşmasında insanların bencilliği kadar internet/sosyal medya mefhumunun hayatımızın direkt merkezine girmesinin de etkisi var. Az buçuk ta olsa anlaşılabileceğimi hissettiğim ortamlara iki el yapışıyorum o yüzden.
