çevremde herkes yalnızlıktan, vefasızlıktan, insanlardan şikayet ediyor. ama kimse kimseye sevgisini göstermeye çalışmıyor. insanlar hiç birşey yapmadan kabuğuna çekilmiş, küsmüş, sevilmeyi bekliyor. halbuki bir adım atsalar her şey değişecek. işte ben bunu anlamıyorum.
Kelimeleri içine içine söyleyerek konuşan insanlar. Ne söylediğini anlamak için arada düzgün telaffuz ettiği kelimeleri seçip kendim çözmeye çalışıyorum. hatta telefondan tek bir kelimesini dahi anlamadığım için aradığında ya açmıyorum ya da başka birine veriyorum telefonu.
Ankaralilarin şu kafa yapisini anlayamiyorum. Dün akşam düğündeyim müzikte diyor ki ben sevdim eller aldıda içimde acı kaldı diyor, diğerleride oynuyor .
saçma sapan şeyleri insanlar ne kadar büyütüyor ve küsme nedeni yapıyor hala anlayamadım. benim aklıma bile gelmeyecek şeyleri büyütmelerine sinir oluyorum. koku benim için çok önemlidir. özellikle yemekte, şırdanı nasıl yiyorlar o kokuya rağmen hala anlamadım. erkeklerin sevgilisinin yanında yarı çıplak gezmesine izin vermesini ve birisi bakınca da onu dövmesini hala anlamadım. ah sözlük gerçi kadınların yarı çıplak dolaşmalarınıda hala anlayamadım ama hayırlısı.
Pizzanın maliyetine göre fazla pahalı olması. Pidenin üzerine domates kaşar sucuk konularak oluşturulan şeyin bu kadar pahalı olmasını ve litrelik kola da yanındaymış gibi itelenmesini kaldıramasam da ayıla bayıla yiyorum. Ne var bunun içinde? Yetkililere sesleniyorum.
