Anlatilacaklari asi dinleyecek kisinin dinlememesinden kaynaklanan bir problemdir buda insanin kendini kocaman bir boslukta hissetmesine sebep olur. Insan kendini yalniz hissetmekte suclu degildir aslinda sadece kendini dinleyebilcek arkadaslar edinemedigi icin suçludur ya da oyle bir edebiyat ne bilyim iste tikandim bak.
Aynı şeyi 10 kişiye anlatmaktan daha kötü değildir. Dört bir yandan saldırıyorlar ve hepsi farklı yerlerden arkadaşım oldukları için kasedi sürekli başa almak zorunda kalıyorum...
Edit: düşündüm de, başlıktaki olay daha kötü. Sanırım şımarıklık yapıyorum.
bazen yanınızda arkadaşınız varken bile içine düştüğünüz durumdur.
bu da sizin anlatacağınız herhangi bir genel kültür vs. konu hakkında yanınızdakinin hiçbirşey bilmemesinden kaynaklanır. siz konuşursunuz o öyle bakar durur sadece arada kafa sallar. ve sizde bir süre anlatmaktan sıkılırsınız.
üstüne karabasan çökmüşcesine, içinden bağırarak konuşmana rağmen sesini dışarı verememekle aynı şeydir hemen hemen. Bir 10 dakka öncesine kadar konuşacak yığınla insan var derken birden o insanların sanki kuklaymış gibi hayatınızdan bir iple uzaklaştırılmasını yada sizin yerin altına kabuğa doğru çekilmeni temsil eder, bulamaman. vah anlatacak olanın haline.
aranan gerçekten sadece "anlatılanları dinleyecek kimse" midir yani? böyle der demez orada bir "günlüüüüük" fısıltıları gelmeye başlar zannedersem, gelmediyse çok kilitlenmektendir..
o zaman, arananın sadece "anlatılanları dinleyecek kimse" olmadığı ortaya çıkar sanki..
anlatılanları dinleyen, dinlemekle kalmayıp anlayan, yer yer de tasdik eden, kesinlikle ama kesinlikle "sen de yanlışsın" demeyecek, asla kendi dünyasına göre yorumlayıp kocakarı misali "hmmm" çekerek göz devirmeyecek, ileride bunu tekrar kafasında çevirip de "bu m.d.o.m.j.n.* da.. ne saçma" demeyecek ve belki de, asıl istenenlerde olmasa da yüreği ekstradan ferahlatacak, belki kesinlikle anlatıcıya ters gelmeyecek şekilde; hatta belki onu yine överekten çözümler sunacak, bitirişinde de "sen yaparsın/aşarsın bunu, biliyorum.. mükemmelsin, aşmış insanın muhteşemisin" gazlaması yapacak kimse değil midir aranan -genelde-?
"hayır, nereden çıktı! sadece anlatılacakları dinlesin yeter" mi deniyor? fısıltılar hala gelmedi mi.. bakın bakın, daha başka şeyler de geliyor misal.. "blog sayfası" gibi.. "sözlük siteleri" gibi..
pardon, istenen illa dinlenmesi yani dikkat kesilinmesi mi? neden? başka hiçbir şey istenmiyorsa, neden? tamam, yukarıdakilerin hepsini istemiyor olunabilir de.. sadece anlatılacakları dinlemesi ise.. neden?
umursanma isteği mi bu, olabilir.. hemen küçümseme gibi görmemek lazım bunu, var olup da zerre umursanmamaktan memnun olup övünene "haha" gülüşü atılır da.. sadece umursanma mı, "iyi umursandım bitti" mi? onun getirileri yok mu?
gerçekçi olmak daha iyidir sanki.. isteği az gösterip de "bir kedim bile yok" misali ağlamalara geçmeden, kendini daha kötü görmek için elden geleni yapmaya başlamadan önce.. bencillik mi gördünüz yukarıdaki uzun uzadıya, belki abartılmış istekte? en ufak bencilliği olmayan insanı getirin, karşısında harakiri yapayım ben.. tamam, arada parende de atarım.. zorluyorsunuz ama, kırmayayım sizi; oldu, darbuka ile otomobil tamirini de beceririm.. siz yeter ki getirin..
şu an henüz getirilemediğine göre, "dan dun" saçmalamamda azıcık olsun gerçeklik var diye düşünebilirim zannedersem..
evde bağıra bağıra konuşmaktır..
aynalara bakıp bakıp ağlamaktır..
isyan etmektir..
yalnızlığın ta a.. koymaktır kendince..
en basitinden eve bir hayvan alıp onunla dertleşmektir zaman zaman.onun yemeğini hazırlamak,yıkamak bir yerde rahatlatacaktır sizi. kendizi yalnız hissetmeyeceksinizdir. onun yerine yanınızda bir insan olsa öyle hissetmezsiniz bakın. hayvan daha iyidir her zaman insandan..
akabinde anlatılmak istenenler sözlüğe yazılarak, birileri dinliyormuş gibi yapılacak olan hadise. negatif ya da pozitif bir eleştiri aldıysanız (bkz: sözlük made my day).
yalnızlık kokusu burnunda, gözlerini yummaktır sımsıkı. seni hayalet olarak görenlere inat, hayal etmektir. içinden kendinle konuşmak, kendini kendinle cevaplamaktır. şizofreni gibi, ama şizofreniden bir adım geride, yalnızlığa yakın.
ben mi yabancıyım? yoksa onlar mı yabancı bana? ya da herkes insanlığa mı yabancı, insanlığa mı uzak kalmış?
velhasıl bazen de kendi kendine sorup, cevap alamamaktır. sonrasında da kendine dahi tavır almaktır...
