Fıkra anlatmak yetenek işidir, her insana nasip olmaz.
Lakin ben mutlaka gülüyorum, başarısız anlatıcının, mahcup olmasına, bozulmasına dayanamıyorum.
içim acıyor, kıyamıyorum ve gülüyorum. Evet.
iki üç kez daha son cümleyi tekrarlamaya çalışır hala kimse gülmüyorsa ortamdan bir koca yürekli insan bunu farkedip yapmacık bir gülümsemeyle adamdaki durumu hafifletmeye çalışır.
birinci ihtimal, kahrından ölür, yerin dibine girer ve bir daha fıkra anlatacak olsa, bu acı tecrübe aklına gelir, büyük ihtimal anlatmaktan vazgeçer.
ikinci ihtimal, anlattığı fıkralarla milleti coşturan insanı hafiften de olsa kıskanır, ulan benim neyim eksik diyerek bir daha dener. sonuç yine hüsran olursa, bir ihtimal dahaa vaarr narinarinarinom..*
hitabet yeteneği olmayan ses tonununu ayarlayamayan insanlardır genelde, her zaman bir şeyler anlatmaya çalışırlar ama hiç bir zaman dinletemezler kendilerini. hele bir de fıkranın sonunda bir başlarına gülmeleri yok mu ? allahım yanına geliyorum.
Genelde o fıkra , fıkrayı anlatan kişiye daha komik anlatılmıştır , kimse gülmeyince bunun üzerine şu söylenir ;
mehmet abi anlatsa altınıza sıçarsınız şimdi ben anlatamadım
