anlattıklarının tasdik edilmesini isteyen, karşılığında beklediği sözleri duyamadığında ise "sence de öyle değil mi" diyerek karşısındakini yanıt vermeye zorlayan insandır.
ona göre anlattıkları doğrudur. hele ki birini çekiştiriyor, o biri hakkındaki fikirlerini uzun uzadıya anlatıyorsa, karşısındakinin sessiz kalması onu rahatsız eder. söylediklerinin ne kadar doğru olduğunu vurgulamak ister gibi sorar:"öyle değil mi ama"?
alacağı yanıttan sonra da tam gaz devam eder konuşmasına, taa ki karşısındaki gene tepkisiz kalıncaya kadar.
var böyle insanlar. bu soruyu dillerinden düşürmeyenler. hemen her cümlesinin sonuna bu soruyu ekleyenler. sorduğu vakit karşısındakinin sadece kafa sallamasıyla yetinmeyen, "bana sorma" dendiği vakitte burun kıvırıp, dudak bükenler.
kendine güveni olmayan sürekli desteklenmek ihtiyacı hisseden insandır. yada söylediğnie kendi bile inanmayan acaba yiyorlar mı düşüncesi içinde ki insandır.
anlattıklarına aslında kendiside inanmayan ama kendini inandırmak için çevreden destek isteyen vatandaş, genellikle maaş zamları konuşması sırasında patronun sık kullandığı cümle.
"değil tabi, saçmalama" desen ne olacak ki, değişecek mi fikri?
bir de şu çeşidi var;
-etek mi giysem, elbise mi?
+kafana göre takıl işte, kendini nasıl iyi hissedeceksen.
-ya ama geçiştirme.
+bence şu yeşil elbise çok hoş, hem saçlarınla da çok uyumlu oluyor.
-ama bu etek de belimi incecik gösteriyoooo
+madem etek giymek istiyosun , neden soruyosun, giy işte...
aradan 10 dakika geçer, etek giyilmiş, kısmen hazırlanılmıştır;
-nasıl olmuşum?
+gayet başarılı.
-ya! ama ne bilim, ince göstermiş mi belimi?
kapı sesi.
