anlatmaktan yorulduğunda, karşındakinin artık anlamayacağına kanaat getirdiğinde, sustuğunda haksız konuma düşeceğini bile bile susar bazıları. doğru veya yanlış, fıtrat meselesi.
konuşup konuşup bir yol kat edemeyen bünyenin içinde bulunduğu durumdur. kimi zaman susmak en güzel cevaptır. konuşsan da değişecek bir şey olmadığı bilindiği anlarda başvurulur. içinde binlerce duygu akıp giderken sen sessizliği seçersin. neden? karşındaki anlamayacaktır bilirsin. dilden anlamayan belki farklı bir tepkiden anlar ümidi barındırır içinde ama insan insan olmadıktan sonra bekle ki anlasın...
karşındakini ilgilendirir mi ilgilendirmez mi, insanları sıktım sıkmadım mı vs. düşünmeden 'anlatacak çok şeyim var benim' diye vırvırlamak yerine susmak sürekli konuşan ve anlatan insandan çok daha zeki olduğunuzu gösterir.
(bkz: söz gümüş sükut altın meselesi)
saklı kalmış zamanda öznesi olduğumuz ama yüklemine kavuşamadığımız cümlenin ezik ama yüceltilebilir kırıntılarıyız susarken. konuşmak istercesine susar benliğimiz, yutar içine... nefes alışlarımız yuttuğumuz cümleler kadar hızlanır ve tıkanır vücudun beyne terapi uyguladığı saatlerde.bir kelime çıksa devamının geldiğini bilircesine korkarız ve susarız, bırakırız hayat dumanlı kafamızda içimize aksın.
başka birisine anlatmayı yeğlemektir. susulan kişi gerekli rahatlığı sağlamamıştır ondandır. Aslında maldır, anlamaz öküz.. başka birine anlat sokaktaki adama anlat daha iyidir. hay ben onun amına koyyim.
çoğu zaman dinlemeyi ve düşünmeyi yeğlemekten kaynaklıdır. yoksa etrafımıza bakacak olursak eline borazanı verdiğinizde öttürmeyecek insan son derece az sayıda. azıcık takip etmek, gözlem yapmak, olan biteni anlamaya çalışmak çabası içinde olabilir bu insan. ki muhtemelen öyledir.
bazı şeyler kelimelere dökülemez... böyle durumlarda susmak en iyisidir. ya da konuştuğunuzda kıracaksanız karşınızdakini o zamanda susmak en iyisidir.
genelde acı verir, mutsuz eder,kötüdür, şudur budur; ama bazen de verilecek, verilebilecek en iyi cevaptır. çoğu zaman kelimler kifayetsiz kalırken bir şeyleri anlatırken bir suskunluk çok şeydir, belki de her şeydir(tabii anlayana).
Bazı durumlar için susmak, lafı gediğine oturtmak gibi bişey olsa da bazı durumlarda ise kişinin kendisine pahalıya mal olacak eylemdir zira sonrasında içine ata ata -arabeskizm- sus işareti şekline bürünen insan sonunda elbet bi patlama noktasına erişecektir.
anlatılmak istenenin karşıdaki kişi tarafından anlaşılamayacağı düşüncesi, veya anlatmak isteneni ortaya dökecek can alıcı kelimeleri bulamama sonucu ortaya çıkan, anlatılacak şeyleri içine atma durumu.
eğer dinleyenin kapasitesi ile ilgili bir sorun yoksa;
anlatma beklentisini yok sayarak alt mesaj içerir çoğunlukla, ancak yine çoğunlukla bu tepkinin hedefi olan zat, yani "anlatacak çok şey varken susmak" durumuna getiren potansiyel dinleyici, zaten anlaşılması gereken hiç bir boku o zamana dek anlamamış, ihtiyaç buradan doğmuştur. bu nedenle bu ayar da potansiyel dinleyiciye ince kalacaktır. son çare olarak köpükler saçarak sesli bir atak düzenlenmesi muhtemelen yakındır. bu durumda da bunca zaman gösterdiğiniz anlayış, nezaket, incelik de tek kalemde çöpe gidecektir. böyle bir eylemin arifesindeyseniz; ya adam gibi gerektiğinde tepki vermeyi öğreniniz veya gittiği yere kadar anasını satayım diyerek deliye vurmayı deneyiniz.
bir yaşadıklarınıza bakarsınız, bir paylaşılanlara...sonra da dönüp susarsınız..ne anlatacaksınız ki..beyniniz yüreğiniz herşeyiniz yorulmuş zaten bırakın nefesiniz yorulmasın demektir.
