beni hep utandıran şeylerdir. hikayeyi veya espriyi anlatırsın, beklersin ki herkes eşşekler gibi anırırarak gülecek lakin sadece tebessüm edip geçerler. *
vakti geçmiş espriler. grupça oturursunuz, biri birşey söyler, espri yapar topluca yarılırsınız. o sırada bir kişi uzak kalıp anlamamış aval aval bakmaktadır. işte o an o espriyi ne siz tamamen anlatabilirsiniz ne de, tam anlatsanız bile, hiç de komik olmaz. sonuç olarak 'ne yani buna mı güldünüz?' yüz ifadesiyle karşılaşabilirsiniz.
