haluk levent'in kıyıda köşede kalmış, gece gece dinlenilmemesi gereken şarkısı.
savurdun bu gencligi
askin kor bahcesine
gunesi yagdirdim karbeyaz duslere
sen beni anlamadin
asilmaz duvarlari
toz ettim yüregimde
askin kor pencesi saplandi gonlume
sen beni anlamadin
anlamadin anlamadin bir kez olsun
sen beni anlamadin
bu kentin aksamlari
son bulur gozlerimde
kelebekler ozgurdur
hislerimse tutsak
sen beni anlamadin
asilmaz duvarlari
toz ettim yüregimde
askin kor pencesi saplandi gonlume
sen beni anlamadin
anlamadin anlamadin
sen beni bir kez olsun anlamadin
şarkının sonunda insanın içini acıtan bir şiir vardır:
günler su gibi geçer
kızıl şarap testilerinden damla damla
sevdiceğim
sözler kurşun gibi ağır
ellerim soğuk
gözlerim sağır
sevdiceğim
rüzgar kimi zaman durur
kimi zaman kudurur
evren bir kuşun ağzında
solucan misali
çırpınır durur..
hiç anlamadın beni
bir geminin limandan ayrılmasına
ağladığımı görmedin
sen bilmezsin
liman olurum ben giden her vapurun ardından
bazen deniz....
ve bir geminin pervanesi değidir
betona çarpıp üstünü ıslatan o damlalar!
el sallamalar arasında
göz yaşlarımı dalga sanır herkes.. *
