başımdan geçen anlam veremediğim olay şu
güneşli bir mayıs günü kadıköy-eminönü vapurunda fakülteme giderken bir kız yanıma oturdu ve daha selam sabah yokken ve ben ou tanımazken ilk cümle şu oldu
-sence ben garip miyim?
yaşadığı abazanlardan çektiği olayları duyunca hak verdim ancak devamında fotomu çekmesini anlamadım.
yazılan rolün oynandığını gösterir anlamlı anlamsız birçok şey yaşıyoruz zaman hızla akıp gidiyor ve bizler rolümüzü oynuyoruz. biz ne bu kaderi kendimiz seçtik ne de bu iradeyi diye sitem edilebilecek olaylardır.
Dış çekimde neden gelini yere yatırırlar? Misal beni kayanın üzerine oturttular ve popoma batan tüm çalı, diken, taşa rağmen uzaklara etkileyici baktım. Hala anlamıyorum.
