Bulutları düşünüyorum kuşları ve aşkı
Tarihleri var da onların hatta anıları
Vatanları olmadı hiç bir zaman ki onlar
Ayışığına karıştılar yeryüzünden göçerek
...
Ve bırakarak metal bir uygarlığı geride
Anladım ayaklarımın altındaki dünya değil
Çocuk sevinçleri ipinden koparılmış uçurtmalar
Bulutu ve suyu izliyor soluk bir sonsuzluk
Anladım yüreğimdeki rüzgarla sürükleniyorum
Üşüdüğümü unutuyorum yalnızlığımı da
Yasaksa artık bu ülkeden çıkmamız
Vatansız olduğumuzu bilelim diyedir
Mayınlayarak ömrümüzün kalan kısmını
Her adamın günahlarıyla sevaplarını
Birbirinden ayırabildiği kadardır adamlığı…
Çünkü artık hiç kimse
Ne baştan aşağı melektir ne de şeytan!
Anladım...
nedense çoğu zaman buruk bir tınısı olan sadece yüklemden ibaret cümle.
artık söyleyecek bir şeyin kalmadığının anlaşıldığı kabullenme anlarında sarfedilir en çok.
aşkın hiç bit(e)mediğini anlatan, her sözcüğüyle yüreğe hançer gibi saplanan cem şarkısı. klibi de şarkıyı tamamlar, bembeyaz bir örtü olup örter bu şarkıyı.
