Kimseden dost olmuyor bu hayatta. illa bir çıkarları var, herkes ayıya dayı diyor köprüyü geçene kadar. işleri bitene kadar arkadaşsınız, onların hoşlandıgı şeyleri söylediginiz kadar dostunuz onlarla. Herkes birilerinin canını yakarak mutlu olmaya çalışıyor. Hep gördüklerini yorumlayıp aslını astarını bilmeden vuruyorlar damgayı insanlar. Herkes düşman, herkes çıkarcı; dost yok bu hayatta, sevgi yok, aşk yok... Hiçbir güzel duygu kalmamış insanoglunda.
bu kızların alayı aynı. sanki bir fabrikadan seri olarak üretilmiş gibiler. birini görüp beğeniyorsun iyi hoş ama tanımaya başlayınca büyük hayal kırıklığı yaşıyorsun çünkü o da klasik, o da adi, o da diğer tüm dişilerin peşine düştüğü gibi saçma sapan hayaller peşinde ve eminim ki o hayaller bile kendilerinin değil sadece bir exe programı gibi yüklenmiş ve en kötüsü de orjinal olduklarını sanıyorlar.
sen sevsen o sevmiyor. sınavda attığın sorular tutmuyor. çok istersen olmuyor. istediğin yemek yemekhane de çıkmıyor. sınavlar yaklaşıyor bi bok çalışmadım daha. neyi istesen o senden uzaklaşıyor. sevdiğin insanlar bile yetmiyor bazen. anladım ki her şey yalan ve tek gerçek pamuk şekerin pamuktan yapılmamış olması. ölüm güzel be abi geride bıraktıkların olmasa.
anladım ki sahip olmak, sahip çıkmak sorumluluğunu da beraberinde getirmeli. sahip olunan şeylerin değeri bilinmeli, korunmalı, esirgenmeli...sahip olunan şey, değersizleşmemeli...
