anlık gelmez genelde sanki, biriken yığın kaldırılamayınca farkedilir. Paul Gauguin tablosu gibi olma durumudur. ne biçim his.
edebiyat parçalamayacağım daha çok, herkes kendine mukayet olsun. shubuo.
belki biraz da "pozitivist" düşünceye teslim olmayı gerektiren durumdur. d vitamini eksikliği sebebiyle ortaya çıkan depresyon ya da beynin geceleri daha duygusal düşünmeye eğilimli olması falan. uyku saatleri düzenlenirse, yeterli d vitamini falan alınırsa, belki üstesinden gelinir.
O kadar çok sebep var ki, ani oluşan bir şey değil. Tamamen toprağın altına gömülü ölmeyen kırgınlıkların eseri. Bir anda yüzeye çıkıyor kendini düşüncelerin arasında boğulurken buluyorsun.
Kendim için hiçbir şey yapmadığımı fark ediyorum. Problemlerin ve olması gerekenleri erteliyorum. Beni mutlu ve iyi hissettiren şeylerde istikrar gösteremiyorum. Moral bozukluğu ile başa çıkamıyorum bazen. Sigara yaktım 25 gün önce bırakmıştım. Yarım saat önce yeğenimle resim yapıp dergi okuyup gülme krizine girerken şu an aptal bir depresiflik hissediyorum. Hiçbir şey başaramamış ve olmayacakmış gibi.
