46. Ayetinde müslümanların temel inanç konularında kendileriyle aynı çizgide gördükleri Hristiyan ve yahudileri düşman bilmeleri anlamsızdır denilmiştir. Ancak âyette “içlerinden haksızlığa sapanlar dışında” şeklinde bir istisna yer almaktadır. Âyetin devamında müslümanların Ehl-i kitap mensuplarına, “Bize indirilene de size indirilene de inandık. Bizim Tanrımız da sizin Tanrınız da birdir. Biz O’na teslim olmuşuzdur” demeleri istenmiştir. Bu ifade müslümanların yahudi ve hristiyanlarla iyi geçinmelerinin ilkesel gerekçesini ortaya koymaktadır.
