antalyada çalıştığım zamanlar, bütün otel personelinin soyunma odasında açtığı ve 5 ay boyunca her sabah istemeyerek dinlediğim nota ve söz kombinasyonu.
'angaranın bağları da büklüm büklüm yollarııı, ne zaman zarhoş oldun da galdıramıyon golları'
şeklinde bir nakaratı olan, ayrıca ne zaman şehir dışına çıksam dilime dolanıp her yerde ankaralı olduğumu belli ettiren şarkı.
oynatangilllerden bir ankara havası. dinledikçe ağza dolanıyor, ağza dolandıkça yeniden dinlenesi geliyor. ama korn'dan sonra dinlemeyin, beyin yamışması yaşatıyor.
nedense en başta nefret ettiğim, sevmediğim ama şimdi, yeni yeni sevdiğim bir şarkı, klibi her ne kadar aptalca olsa da.
belki de, kyk'da sık sık duyduğum için arkadaşalrımı hatırlattığı içindir...
bu şarkı artık ipini koparanın dinlediği bir şarkı haline geldi ordu'da. yok, yok silivri'deki ordu'dan bahsetmiyorum, şehir olan ordu'da. * asi stayla gençlerinin ve tofaşçıların dinlediği tek şarkı haline gelmiş durumda. ve sanırsınız ki ordu, ordu değil de ankara olmuş gibi. bağımlılık yaptığına dair söylentiler var, formülü bulunmalı bence. giz olarak kalmamalı. *
