4 yıldır ankarada yaşamama rağmen bir türlü bulamadığım nedenlerdir.ama bu 4 yılda öğrendiğim birşey varsa oda sudur ki,ankara sadece ankaralılara güzeldir.
nesini seviyosun diyenlerin galiba hiçbir zaman anlayamayacağı nedenlerdir. anlatması zordur, yaşaması zevkliir. iz bırakır ankara insanın kalbinde.
sabah uyanır işine gücüne okuluna gitmek için çıkarsın evden ve yüzlercesiyle karşılaşırsın senin gibi, hiç birini tanımıyorsundun ancak tanıdık gelir sana hepsi, hani bi oturup konuşsanız neler neler çıkacak ortak diye hissedersiniz.
inersiniz otobüsten kızılayda (ankarada bütün otobüsler kızılaya gelir sonunda) o güzelim ankara simidinin kokusu dolar ciğerlerinize hem ucuzdur hem lezzetlidir, hem de benzemez hiçbiryerinkine, istanbul halt etmiş dersiniz.
gridir heryer ama, insanı içinizde gökkuşağı açtırır. öğlen ynebilecek en güzel yemeklerdendir kömürde kızarmış ankara döneri, üstüne içilen çaya doyum olmaz.
akşam eve dönerken ışıl ışıldır heryer ancak bilirsiniz 12 dedin mi hayat yavaşlar ve biter, göz kapaklarınla beraber kapanacaktır gördüğün çoğu ışık. bazıları pavyonlardan gelir ışıkların bir tek onlar duyacaktır sabah ezanını.
sessizdir sakindir bürokratiktir, gridir, ordu ciddiyeti vardır bir çok yerde ne de olsa atamız bakar bize tandoğan sırtlarından.
ancak hepsinden önemlisi, ankarada aşık oldunuz mu, anısı da acısı da farklıdır, ancak yaşayan bilir ne demek istediğimi. ama güzeldir.
güzeldir ankarada yaşamak nedenlerini kelimelere dönüştüremesek de bilen bilir ya o da bize yeter.
sadece ulaşımın kolaylığı ve trafiğin çok da yoğun olmaması olabilir.
bunun dışında neden bulanların çıldırmış olmasından başka bir ihtimal gelmiyor aklıma.
edit: ha bir de anıtkabir'in varlığı. ayrı bir hava katıyor şehre.
doğal güzellikleri az olabilir. lâkin her insanın mazoşist kişiliğini ortaya cıkarır. sevgili gibidir acı verir, sevilir. geceleri sokak lambaları altında dostlarınla gezerken devriyeyle selamlasmaktır. adı yeterdir. yaşamayan bilemez dostlarım...
içinde bir sevgili varsa eğer Ankara bir başka vazgeçilmez olur. Çünkü bilirsin ki sen olmasan da Ankara iyi bakar sevdiğine. bir şehre bu kadar güvenmek yaşanılası bir ayrıcalıktır aslında. gece yarısı korkmadan kız başına gezebilmek, trafikte saatlerini heba etmemek, çantaya yapışmadan alışveriş yapabilmek ya da 'öğrenciyim' dediğinde yüzlerdeki hoşgörülü ifadeyi görmek denizsiz bir memleketi çok kral bir şehir yapabilir belki de.1 nisanda karla şaka yapar insana. tutarsızdır, bu yüzden sevilir biraz da. atkılı, eldivenli tedarikli olduğunuz bir günde sıcaktan patlayabilir, babet giydiğiniz pırıl pırıl havada iliklerinize kadar ıslanabilirsiniz.
bu kadar kendi halinde bir şehirden neden nefret edilir anlamam. istanbul'u sevmek için ankara'dan nefret etmeye gerek yok ki...
yaşandıkça tükenmeyen bir şehirdir ankara.
misal istanbulda yaşamaya korkuyorum, kıymeti gözümde ya azalırsa diye. aynı şey izmir için de geçerli.
ankara öyle değil. valla. yaşadıkça yaşayası geliyor insanın.
söverekten de olsa karasal iklimine de alışıyor insan bir süre sonra.
sabaha karşı çıkın dolaşın şehirde. var mı o resmi kasvetli havası bakın.
kızılayda göt korkusuyla sabahlayın, boş sokaklarının tadını bağırarak şarkı söyleyerek çıkarın.
çok üşürseniz girin bir atmye ısının. ya da götü kollarım ben diyenlerdenseniz ssk işhanına girin. ama tavsiye etmiyoruz bunu tabi yine de.
bir fasıl sonrası olgunlar'a kusun. çorbacıya girip kazıklanın. iğrenç midyelerinden yiyin, yine kazıklanın.
taksiciye para verin yine kazıklanın. tüm bunlara rağmen benim gibi sevebiliyorsanız ankarayı öperim gözlerinizden.
