karlı bir sabah kızılay'da biraz dolaştıktan sonra üşüyerek girdiğin karanfildeki bir simitçide sıcak çayla simidin doyulmaz keyfini yaşatan yegane şehir olması.
her sey elinizin altindadir, ulasim da sorun yoktur, baya bir üniversite hatırı sayılır miktarda öğrenci vardir, kışın soğuktur yazın serindir, kızlar güzeldir ortam şendir...
aslında benim için fazla nedene de ihtiyaç yoktur 7 sene okuduğum ve 5 ay 5 gün askerlik yaptiğim yerdir.
Denizi bile yoktur oysa...Karanlıktır çoğu zaman.Ama sevdirir kendini sinsice,günden güne girer kanınıza.Öğrencisi, deniz kokusunu da,kumunu da, güneşi de taşır, sıcak bir şehir yapar Ankara'yı.Gençlik yıllarının en güzel anıları saklıdır o karanlık şehirde.Öyleki,istanbul'dan Ankara'ya giden o iğrenç çölümsü yollar gözünüze cennet bahçesi gibi görünür. Bir şehri güzel yapan sokaklarının sizden taşıdığı anılardır.
nesini seviyosun diyenlerin galiba hiçbir zaman anlayamayacağı nedenlerdir. anlatması zordur, yaşaması zevkliir. iz bırakır ankara insanın kalbinde.
sabah uyanır işine gücüne okuluna gitmek için çıkarsın evden ve yüzlercesiyle karşılaşırsın senin gibi, hiç birini tanımıyorsundun ancak tanıdık gelir sana hepsi, hani bi oturup konuşsanız neler neler çıkacak ortak diye hissedersiniz.
inersiniz otobüsten kızılayda (ankarada bütün otobüsler kızılaya gelir sonunda) o güzelim ankara simidinin kokusu dolar ciğerlerinize hem ucuzdur hem lezzetlidir, hem de benzemez hiçbiryerinkine, istanbul halt etmiş dersiniz.
gridir heryer ama, insanı içinizde gökkuşağı açtırır. öğlen ynebilecek en güzel yemeklerdendir kömürde kızarmış ankara döneri, üstüne içilen çaya doyum olmaz.
akşam eve dönerken ışıl ışıldır heryer ancak bilirsiniz 12 dedin mi hayat yavaşlar ve biter, göz kapaklarınla beraber kapanacaktır gördüğün çoğu ışık. bazıları pavyonlardan gelir ışıkların bir tek onlar duyacaktır sabah ezanını.
sessizdir sakindir bürokratiktir, gridir, ordu ciddiyeti vardır bir çok yerde ne de olsa atamız bakar bize tandoğan sırtlarından.
ancak hepsinden önemlisi, ankarada aşık oldunuz mu, anısı da acısı da farklıdır, ancak yaşayan bilir ne demek istediğimi. ama güzeldir.
güzeldir ankarada yaşamak nedenlerini kelimelere dönüştüremesek de bilen bilir ya o da bize yeter.
içinde bir sevgili varsa eğer Ankara bir başka vazgeçilmez olur. Çünkü bilirsin ki sen olmasan da Ankara iyi bakar sevdiğine. bir şehre bu kadar güvenmek yaşanılası bir ayrıcalıktır aslında. gece yarısı korkmadan kız başına gezebilmek, trafikte saatlerini heba etmemek, çantaya yapışmadan alışveriş yapabilmek ya da 'öğrenciyim' dediğinde yüzlerdeki hoşgörülü ifadeyi görmek denizsiz bir memleketi çok kral bir şehir yapabilir belki de.1 nisanda karla şaka yapar insana. tutarsızdır, bu yüzden sevilir biraz da. atkılı, eldivenli tedarikli olduğunuz bir günde sıcaktan patlayabilir, babet giydiğiniz pırıl pırıl havada iliklerinize kadar ıslanabilirsiniz.
bu kadar kendi halinde bir şehirden neden nefret edilir anlamam. istanbul'u sevmek için ankara'dan nefret etmeye gerek yok ki...
gezip tozmaktan, kalabaliktan yoruldugun bir gunun aksami, yedi tanesi bir milyondan simit alirsin otobus beklerken. ne guzel kokar o simit.. garda aglamissindir mesela, kimse yoktur yaninda mendil verecek.. yuruyerek insan icine karismak istersin. bir heykel durur yaninda, bir de ulus meydani arkandadir o an. bu yuzden sevilir ulus. astide yolculayanin yoktur/ya da bekleyenin, gozlerin dolu dolu bakarsin giderken, tanimadiklarina el sallarsin. herkes gittiginden agladigini sanarken, gidebildigin bir sehir oldugu icin aglarsin belki de..
aksama soguk olur diye mont tasimayi seversin. icin usurken, disinin da usumesini; ayazi seversin.
bekleyen insanlari izlemeyi de sevebilirsin. her sey icin siraya giren zihniyeti de..
bir sehri sevmek diye bir sey yoktur. yasadiklarini, anilarini, acilarini sever insan.
