alışmak ve sevmek? çok yetersiz ankara icin. bu şehire ancak aşık olunur, uzaklarda iken özlenir. düzeninin icindeki çılgınlık özlenir. yıllarca hiç ihanete uğramadan- uğrayacağın aklının ucundan dahi gecmeden sürdürülen dostluklar özlenir. ankara terbiyesi almış insanlar aranır gidilen her şehirde.
denizi yokmuş! çokta şeyimdeydi olmasın bi eksiği deniz oluversin.
gani gönüllü insanları yeter.
her sokaktan ayrı bir ses ve dalgayla gelen oyun havası seslerinin birbirine karıştığı geceye alışmaktır. küçükken arka cepte kaşıklarla gezilen günleri yâd etmektir.
yüksel ile karanfil'in birleştiği yerde ilk midye, sonra kokoreç yiyerek akordeon çalan amcanın yanına oturmaya alışmaktır. dost'un önündeki randevuyu beklerken yere oturmuş punk'lara bakarak "ahh be gençlik" demeye, 9'dan sonra giden zabıtadan sonra kurulan pazarı gezmeye alışmaktır.
bir şehri denizi olup olmamasıyla kıyaslayanların beceremeyeceği durum.
ha neymiş resmiymiş, ha neymiş memur kentiymiş... başka da bi nane bilmez buraya alışamayanlar.
sanki ankarada kpss denen bir şey uygulanmıyor da herkes memur oluyor. hadi canım... hadi yavrum...
kimse kıçım dondu demez, adamlar sanki tatil köyünden gelmiş. yaşadıkları yer varoş bir istanbul ilçesi ya da marmarise 200km uzak bir ilçe. neymiş efendim sosyallik yokmuş.
beyimiz/hanımımız vip insan ya, hergün lumuzinlerle alınıyordu da house party'lere gidiyordu. ankara hökötmüş de, ankara bokötmüş de...
sen bi gel takıl benle de ben sana göstereyim ankara kaç bucak, kaç kaza, kaç mahalle, kaç bar, kaç manzara, kaç kültür.
ankara çok sabırlı bir sevgilidir, acelesi yoktur hiç. inceden işler insanın içine, yavaş yavaş.
diyeceğim, alışırsınız, sadece biraz zaman gerekir önyargıların kırılması için.
sonrası?
sonrası allah ayırmasın, cidden. beter bişey. her sıhhıye yok esat, tunalı'ydı, bahçeli vs adları bir yerlerden kulağınıza geldikçe içinizde bir şey cızz eder. geride bırakılmış dostların sıcacık sevgileri gelir aklınıza, içiniz ısınır.
telşsız zamanları özlersiniz, yaşamın gerçek temposunda aktığı zamanları.
bu arada, 11 entry olmuş ama "ankara'nın en sevdiğim şeyi istanbul'a dönüşüdür" diyen çıkmamış, * şa-şırr-dımm!
ayrı kalındığında kötü bir şey olduğunu anladığınız şeydir. her tarafı alışveriş merkezinden başka bir şey değildir, deniz yoktur , insanlar soğuk ve resmidir, kurallar kaideler şehri olmasına rağmen, içinden ufacık tefecik şeyler bulup onu sevmek sonra da özlemektir aynı zamanda. **
