Bi bakıma yürek ister. kendi adıma.. Bu sokak nilüfer kokar, menekşe kokar ama pek huzur koktuğu söylenemez. Ayrılık, gözyaşı, kan, cam kırıkları, can kırıkları, mermiler, ne varsa akla gelen en kötü şey, hepsiyle tanıştı bu sokaklar, istanbul sokaklarında yürürken ruhu okşanır insanın, ama Ankara sokaklarında yalnız yürümek, yüreğini alıp avcunun içinde sıkmaktır.
insanın yüreğinde aşk acısı oldukça şehir ve mekan fark etmiyor. çünkü alışmamışsın ellerini yürürken cebine koymaya veya boş boş sallamaya. başlıyorsun alkole sigaraya sırf ellerin boş kalmasın diye daha sonra paran bitiyor bu sefer başlıyorsun onların yokluğunu hissetmeye.
hiç aşık olmamak gerek meğerse diyorsun bu seferde yalnızlığın boşluğunu hissediyorsun. demek ki acı çekmekte gerek memleket sokaklarda...
