Timur, 1402 yılında Anadolu'ya girerek, Sivas'ı aldı.
Yıldırım Bayezit ve Timur Çubuk Ovası'nda karşılaştı.
1402 yılında meydana gelen Ankara Savaşı'nda Osmanlı ordusu yenildi ve Yıldırım Bayezit esir düştü.
Ankara Savaşı'nın Sonuçları
1. Yıldırm Bayezit Timur'a esir düştü ve esaret altında öldü.
2. Anadolu'da Türk birliği bozuldu ve beylikler yeniden kuruldu.
3. Batı'ya olan Türk ilerleyişi yavaşladı ve istanbul'un fethi gecikti.
4. Bizans imparatorluğu geçici bir süre de olsa kendini toparlama fırsatı buldu.
5. Fetret Dönemi başladı.
iki ordu aynı alanda on kere savaşsaydı osmanlının anca bir şansı vardı ki bayezid da o fikri reddetmiştir. savaş alanına timur'un ordusu geç gelmiştir ve dinlenmektedir o anda bayezid saldırsaydı belki kazanabilirdi. ayrıca şu dünya tarihine bakın her savaşın iyi kötü bir gerekçesi vardır. ekonomidir, kadındır(truva),dindir vs. ama bu savaş tamamıyla kibirdendir. nitekim iki tarafta zararlı çıkmıştır. osmanlı fetret devri yaşamış, timur ise çok istediği çin fethini yapamamıştır. *
büyük türk kağanı, temir gürkan han ın onbinlerce arabın vıççırığını çıkardığı gün, yeniçeriler kaçacak delik aradılar lakin bulamadılar. (bkz: moğolla şakalaşırken kül olmak).
aslında osmanlı için kötü sonuçlar doğurmuş gibi gözüksede bazı iyi tarafları vardır.şöyleki ankara savaşından önceki veliaht olan emir süleyman savaş olmasaydı yada kazanılsaydı tahta geçecekti.şimdi bunda ne var diyebilirsiniz.ama fetret devrinde emir süleyman o zamanki başkent olan edirne den mücadele ediyordu.diger üç kardeşini göre çok avantajlıydı.buna rağmen tahta çıkamayı başaramadı(tamamen yeteneksizliten).ayrıca edirnedeyken içki içmekten,kendine eğlenceler düzenlemekten başka birşey yapmamıştır.eğer ki emir süleyman tahta geçseydi osmanlı devleti büyük bir duraklama yaşardı.ayrıca fatih sultan mehmet,yavuz sultan selim,kanuni sultan süleyman gibi büyük padişahlar tahta geçemezdi.onların yerine emir süleymanın soyundan gelenler tahta geçerdi.yani ankara savaşının hem avantajı hem dezavantajı vardır.
Türk başbuğu Timur'un türk ve türk soylu tatarlardan olma 120 bin kişilik ordusuyla, arabi sırbi türk düşmanı kör Yıldırım bayezid'in arabi, sırbi 110 bin kişilik ordusunun birbirine girdiği ve arabilerin böcekler gibi ezildiği savaştır.
tarihi, "tüm askerleri tek bir milletten olan homojen ordular arasındaki mücadele" olarak yazan milliyetçi tarih yazınının pek hoşlanmadığı bazı gerçekleri içeren savaştır. Zira,
1) ankara savaşında osmanlı ordusunun sol kanadından hücuma kalkan iki süvari birliğinden birisi olan tatar/türk birliği saf değiştirip sol kanadın tamamen çökmesine yol açmıştır.
2) Osmanlı ordusunun kanatlarının çöküşünü takiben Timur geniş bir cephe hattında hücuma kalmış ve osmanlı birliklerini kuşatmaya başlamıştır.
3) Bunu gören türkmen ağırlıklı osmanlı piyadeleri geri çekilip kaçarken, ordu dizilişinin göbeğinde kalan Bayezid'i ve onun elit devşimelerini terk etmeyen ve onlarla birlikte ölene dek çarpışanlar ise Osmanlı'nın sırp müttefik askerleriydi. O sırplar ki, daha 15 sene önce osmanlı'nın en büyük hasımlarındandılar, fakat akde vefa örneği gösterebilmişlerdir.
evet doğrudur; amir timur savaşta osmanlı' nın eline vermiştir. ama osmanlı daha sonra türk boylarıyla daha iyi geçindi derseniz "burda da mı siyaset kardeşim!" olur. osmanlı gayri müslim unsurları çokça içermekle birlikte çoğunluk türk ve müslüman oğuz boyundan oluşurdu. (bkz: oğuzlar)
dahası bana böyle entrylerle gelin sabahlara kadar okuyum kardeşim.
geç orta çağın gördüğü en kanlı savaşlardan biridir.
türk başbuğu timur 200.000 kişilik bir orduyla. yıldırım bayezid ise 180.000 kişilik bir orduya mücadele etmişlerdir.
basit bir taht kavgası falan değildir. çünkü çok kanlı geçen bir savaş olup osmanlı devletininde tarihinin en büyük 5 savaşı içindedir.
bu savaşta sırplar osmanlının yanında olup türk askerlerinden daha cesur savaşmışlardır.
yine taarruz edip yenildiğimiz savaştır. osmanlı'da dağlık bölgelere çekilip timur ile bu şekilde savaşma yanlısı olan başvezir ali paşa ile timur'un anadolu'da taş üstünde taş komayan ve heryeri istila eden ordusuna karşı hemen harekete geçilmesi gerektiğini savunan hoca firuz yanlıları arasında bir tartışma mevcut bulunmaktaydı. kösedağ savaşı'nda olduğu gibi bu savaşta da taarruz yanlıları haklı çıkmıştır.
lakin bu savaşı değerlendirmeden önce timur'un ezici bir üstünlüğe sahip olduğu gözden kaçmamalıdır. bir ikinci olarak timur'un ordusu atlı asker olarak da adlandırabileceğimiz süvarilerden teşekkül etmekteydi. bu tip bir savaşta osmanlı'nın hem sayı azlığından hem de askerlerinin çoğunu piyade olmasından dolayı özelikle dağlık bölgelerde savunma savaşı yapması gerektiği dikkate alınmalıdır. çünkü süvarilere göre piyadeler çabuk yorulmakla birlikte süvarilerin sahip olduğu hızlı manevra yapma yeteneğinden yoksundu.
ordunun çoğunluklu piyade olduğu haberini gelişmiş istihbaratı ile alan timur osmanlı'nın piyadelerin ağırlıklı olduğu ordusunu sürekli konum değiştirerek yormuştur. osmanlı ordusunun ilk konumlandığı yer sivas ile tokat arasındaki bir bölgedir. bunu gören timur ise kayseri'ye yönelmiştir daha sonra kırşehir'e ilerlemiş ve bunun neticesinde de ankara'yı bursa-eskişehir-ankara üzerindeki ana lojistik hattı eksenini tehdit eder duruma gelmiştir. bu durumda sivas ve tokatın dağlarından inmek zoruna olan bayezid zaten bu savaşı ankara gibi düzlük bir ovada kabullenerek en öenmli ve zorunlu hatalarından birini yapmıştır.
eğer ordunuz düz bir alanda karşı ordunun süvari ağırlıklı yapısına karşılık çoğunluklu piyadelerden oluşuyorsa işiniz zor demektir. buna rağmen bayezid ankara kalesini kuşatmış olan moğol ordusunu arkadan çevirerek afallatmıştır. fakat burada hızlı davranmamıştır. etrafındaki komutanların derhal hücum edilmesine dair baskılara da kulak tıkayan bayezid bu önemli fırsatı belki de "erkekliğe sığmayacağı" nedeniyle kaçırmıştır. bunun üzeirne timur ertesi sabah bütün tedbirleri almış ve istihbarat kuvvetleri ile osmanlı sağ kanadında yer alan tatarları tavlayarak bu tatarların ordunun üzerine ok yağdırmasını sağlamıştır. merkezdeki ordu da timur'un filleri tarafından tepelenmiştir.
bu savaşın ne büyük sonuçlarından birisi de timur'un büyük sayıda aldığı esirlerin çoğunu erdebil civarında azad edilmesi ve bu esirlerin ilerleyen dönemde safevi devletini kuracak olmaları gerçeğidir.
biraz tarih okuyup dönemin mantığını anlamayanların neden olduğunu ve orduların kapsamında yer alanların nedenini anlayamadığı bir savaştır. timur ile yıldırım beyazıt'ın orduları arasında 1402'de gerçekleşmiş ve yıldırım beyazıt'ın yenilgisiyle sonuçlanmıştır. bu nedenle anadolu bir süre timur'un güdümüne girmiştir. ancak osmanlı devleti belli bir örgütlenme düzeyine eriştiği ve rumeli'deki yerini sağlamlaştırmış olduğu için bir süre sonra toparlanarak tekrar büyüme sürecine girebilmiştir.
ilginç not: ankara'daki havaalanının adı timur'un bu savaştaki komutanlarının birinin adından gelmektedir (bkz: esenboğa) .
bazılarının kazanmak üzereyken kaybettik dediği, halbuki bizim (çağatay Türküyüm) başından sonuna kadar darmadağın edip kazandığımız savaştır.
Osmanlı ordusunun sol kanadı arap, sağ kanadı sırptır... Sağ kanada Stefan Lazarevic isimli bir sırp, sağ kanada ise Süleyman Çelebi adında devşirme bir arap komuta etmektedir.
Söylenenlerin aksine timur savaşı engellemek için ağırdan aldıkça, II bayezid savaş çıkartmak için uğraşmıştır. Uzun mektuplaşmalar olmuş ve Timur Bayezid'i
--spoiler--
Kuracağım Turan'da ordularımın sağ kanadına sen hükümdar edersin, adın türk bari kan dökülmeden gel bana tabi ol
demiştir... Bayezid ise kabul eylememiş ve o zamana hatta imperyal imparatorluklar hariç bugüne kadar cihanın gördüğü en büyük devlet sınırı olan 40000000 km2 'lik sınıra ulaşmış Timur'a artistlik yapmıştır.
osmanlı'nın en büyük şanslarından biri de şudur ki savaşın yapıldığı tarihte hristiyan avrupa iç savaşla boğuşuyordu. jan hus'un ortaya attığı reform fikirleri katolikleri parçalamıştı ve osmanlı'nın baş düşmanlarından olup niğbolu'da haçlıları yöneten sigismund da imparatorluk tacını ele geçirmeye çalışıyordu. bu sayede, ankara'da yenilen osmanlı'ya avrupa'dan hiçbir saldırı gelmedi. hoşgörü, dostluk vs hikaye.
