kısaca ankara folklörüdür. hüdayda, misket, sarı kız, atım arap, topal vs ankara'nın şahsiyetli karakterli oyunlarıdır. oyunu oynayanlara zeybek adı verilir. son zamanlarda pavyonların, kaşık havası olarak konsept değiştirmesiyle, yozlaşmış ve ankara folklörüne erotizm bile karıştırılmıştır. ankaralılar derneği halen, kaybolmaya yüz tutmuş bu değerlere sahip çıkmakta ve ankara oyun havasının inceliklerini titizlikle sergilemektedir.
ankara'da her düğünde istisnasız görebileceğiniz bi şeydir. ayrıca sincan, mamak gibi yerlerde bazı varoş mahallerde her daim görebileceğiniz şeydir. tabi o varoş yerleri kürtler işgal etmediyse ve kürtler asimile olmamışsa. kısaca dinlerken oynarken zevk alacağınız ama sonrasında bayan müzik türüdür. ve ayrıca (bkz: ankara pavyonları)
ankara'daki yerel radyolarda kıyasıya çalınan ve insanı gülme krizine sokabilecek sözleri ile yaran bir gürültü türü. bu havada oynayanlara ne desem bilemiyorum.
Ankara Oyun Havasının çıkması Kurtuluş savaşının sonuna dayanır ve Dikmen tepelerinde Atatürk'ü karşılamak için Seymenler tarafından (bkz: seymen) gayet güzel figürlerle düzenlenmiş oyunlardır.
Dinleyince tamamen zevk alacağınız eğlendirici, güldürücü yerel sanatçılar tarafından söylenilen şarkılarıdr.
Ancak pavyon kültürü olmamasına dikkat edilmeli bu yüzden Mehmet DEMiRTAŞ, Peçenekli Süleyman, Oğuz YILMAZ gibi kişilerden dinlenilmesi daha uydundur.
Alt kesime hitap eden muzik turu. Tarihsel gelisimine gelirsek, bir profesorden duyduklarimi ozetlersem, ege havalarimizin kurtler tarafindan uyarlanmis ve Ankaraya mal olmus oyun havasidir.
pavyonculuğun piç ettiği kültürdür. esas olanı seymenlerin oynadığı olmasına rağmen şu an gerçekten utanç verici sözler, danslar akla gelmektedir ne yazık ki. hiç elitlik , aristokratlık peşinde bi insan da değilim. doğruya doğruyu söylüyorum. şarkı sözleri berbat, sadece cinsellik çağrışımları yapıyor hatta yer yer pedofili içeriyor. sürdürmeyin şunu, kültür diye kabul etmeyin.
