önce bir varedilmesi sonra "kur" unun ayarlanması gereken değerdir. cumhuriyet rejimi'nin bozkırda istanbul'a inat yaratmaya çalıştığı bu şehir türkiye'nin politik las vegas'ı olabilmiştir (what happens in vegas stays in vegas). üniversite kampüsleri ve bir elin parmaklarını geçmeyecek sayıdaki bazı semtleri hariç çok büyük bir kasabadır ankara. tek geçim kaynağı "devlet" olan üretimsiz, kendi kültürünü yaratamamış, yerel renklerini moderniteyle sentezleyememiş bir kenttir. sosyal hayat öğrencilerin etrafında döner, yerlisinin ezici çoğunluğunun eğlence anlayışının eletro bağlama eşliğinde erkek erkeğe göbek atmak olduğu, yemek kültürü yerlerde, kadınların yalnız çıkmasını bırakın yanınızda birden fazla kadınla gece çıkmanın belaya davetiye olduğu bir "maganda" anlayışı tarafından esir alınmış, senfoni ve balesinin yılda 200 bin bilet satamadığı, tiyatrolarının müşteri kitlesinin çoğunluğu öğrenci (çoğu gene şehir dışından) olan, fiyatı miami'de villa ederinde evlerle dolu ama karınızla kızınızla elele gezemdiğiniz semtlerin pek matah bulunduğu kocaman bir köy. iki avm, üç beş tane eğlence mekanı ya da kimsenin gitmediği az sayıdakisanat gösterileri bir şehri uygar yapmaya yetmiyor ki nasıl marka yapsın. parisle falan karşılaştıracak halimiz yok ama kişinev'den düzgün olaydı bari.
para ekonomi işlerine gelince ; rüşvet ve siyasi kirlilik yüzünden büyük holdingler, yabancı firmalar büyük çaplı temsilcilikler açsa da her zaman üretimin merkezi istanbul dükalığı oldu ne yazık ki. istanbul eliti ile ankara iktidarları arasındaki al gülüm ver gülüm düzeni bu ülkeyi yıllarca perişan etti. bugün türkiye'nin en batısından en doğusuna hala daha doğru düzgün altyapıya sahip olamamış yüzlerce ilçe var. hiçbir zaman bir "üretim" ve "ekonomik çekim merkezi" ol(a)mamış ankara 2 genel müdürlükle, 3 beş resmi bankanın kalması ile de bundan sonra patlama yapmayacak kimse boşuna üzülmesin. ikinci dünya savaşının başlamasına kadar etrafında devrin imkanları ile ekonomik işletmeler yaratılmaya çalışılan şehir ikinci dünya savaşından sonra tamamen inşaat ve devlet müteahhitliği etrafında dönen bir ekonomi geliştirdi. bu gidişlerin tek bir kötü tarafı olur istanbul'da olsa 150 bin liraya, izmir'de olsa 100 bin liraya alınmayacak daireler ankarada 500 bin lira etmeyecek. onu da "angaralı" halk düşünsün ...
