şehri kötülemekten sıkıldım. kötülemeye değecek bir şerefi ve insanı olmayan şehirdir. o yüzden kısa ve net söylüyorum: ailenin yanından ayrılma. ayrılma ayrılma. ayrılma. o parayla ingilizce kursuna gidilir. düzenli spora gidilir. arkadaşlarla daha çok gezilir. hiçbir şey yapılmadı aileye yardım olur. kitap alınır, internet bağlatılır. yapılır da yapılır.
edit: yiğidi öldür hakkını yeme. imkanları çoktur gezme tozma alış veriş açısından. benim aradığım o değil ama.
he he çok aşık olursun. plazaya mı aşık olcan kocatepeye mi o bile 30 yıllık cafelerine mi aşık olucan 7.caddeye mi audilere mi mercedeslere mi eryamana mı sincan a mı polatlıya mı gecekondu mahallelerine mi ego şoförlerine mi birbirine güvenmeyen tanımayan tanımak istemeyen insanlarına mı?
ankara da yağmurlu zamanlarda öğrenci olmak zordur . çünü her an metro altı su basıp boğulma ihtimali vardır .
not : yüme bilmeyenler can yeleklerinizi gelirken getirmeyi unutmayın
SIKICILIK SIRADANLIK AYAZ işte size Ankara. Buranın öğrenci şehri falan olduğu yok. Konut giyim ne varsa pahalılaştı. Yeşilliğe hasret kaldık. Yazık başkentli kardeşim yeşillik diye küçük çaptaki parklarda piknik yapma çabasında.
liseyi de burada okuduysanız ailenizin üniversiteli olduğunuzu fark edememesidir. e hani özgür olacaktım yaşıtlarım şehir şehir geziyor bırakın kavgası ettirir bizim evde her hafta.
