tam manası ile duyuları körelmiş, algıları çürümüş, nankörlüğün zirvesine vurmuş insandır.
o ezanlar ki şehadetleri dinin temeli
ebediyen yurdumun üstünde inlemeli
dizelerini istiklalimizin marşını kabul ederek kurduğu cumhuriyetiyle bugüne kadar yaşatan atamdır.
inaçlarını mazeret gösteren insan bilmelidir ki her gün beş vakit namazını eda edebiliyorsa, bu özgürlüğünü, özgür yaşama hakkını gerek canı pahasına cephede, gerekse de zaferi takiben ortaya koyduğu inkılaplarıyla muhafaza eden atasına borçludur.
ve dahi bilmelidir ki islam dini atalarına saygı ve hürmeti emreder.
her ezan sesinde, her namaza duruşunda, her özgürce kuran okuyuşunda, ona türk ve müslüman kalma özgürlüğünü yaşamı pahasına hediye eden binlerce şehidini yad etmeyen ve tabii ki o binlerce şehidin önünde saygıyla eğildiği, ağzından çıkan bir tek sözle ölüme yürüdüğü komutanı, lideri, önderi rahmetle anmayan adam nankörlüğüne varsın kendisi değer biçsin.
merak ediyorsa benim gözümde beş paralık değeri yoktur.
bırakın ankara da yaşamayı, kendisinde kendini türk adletme hakkı bulan her türk evladı kenyada da dünyaya gelse atasını ziyaret etmeden, onun aziz hatırasını ve vatanına, milletine olan eşsiz hizmetlerini yadetmeden son nefesini vermemelidir.
türkün adını yaşatan bu abide şahsiyete en azından bu kadarını borçluyuz diye düşünüyorum.
düşünüyorum çünkü ben türk evladıyım.
düşünüyorum çünkü yaradanıma olan inancımla geçmişe dönüp baktığımda milletime hizmette sınırları zorlayan abide gibi adamı görüyor ve önünde saygıyla eğilmem gerektiğini algılayabiliyorum.
bu düşüncelerin ve algıların neresine kendinizi layık görüyorsunuz varın siz düşünün.
düşünürken, yaradanınızı ve onun emirlerini hatırlayın.
düşünürken, adil olun.
düşünürken, insan olun.
düşünün ve gereğini yapın.
eski sevgilimi tarif eden başlıktır.
benim tepkim sonrası, sen de istanbulda doğmuşsun ama bir kere bile kıs kulesine gitmedin diye çemkirmiştir sığır.
