Eski sevgilim için, günübirlik sabahın beşinde, gece kollarını henüz yeni güneşe bırakırken; yollara düşerek gittiğim şehir. Sevdanın bu kadar gözü pek kılması insanı, mucizeden öte olmasa gerek.
cebeci tren durağı. para olmadığı için kızılay'dan cebeci'ye yürür ve trene en arka vagona binerdim. çünkü biletçi genelde kurtuluş durağında bir öndeki vagona geçtiği için para vermeden eve varmış olurdum. tabi ki mecbur kaldığım için yapardım böyle bir şeyi.
