vakti zamanında kırklareli'nden ankara' ya üniversite okumaya gelen bir hanım kardeşimizle aynı masadayız. arkadaşımın arkadaşı olur kendisi.
neyse ben arkadaşa hafif bi uyuz oldum "la bebe..." diye başlayan meşhur cümle ağzımdan çıkıverdi aniden.
akabinde ablamız faltaşı gibi açılmış gözlerle bakakaldı! ve sordu:
o- sen buralısın di mi?
ben- evet noldu ki?
o- yok. yok bişey belli zaten.
ben- hııı? neee? kötü bişey mi söyledi şimdi bu!
dolmuşçu kardeşlerimizi dinleyerek kendinizi geliştirebilirsiniz.
çorum, yozgat ve çankırı'dan göçle gelen kardeşlerimizin ankara ağzına olan katkıları paha biçilmez cidden.
Genellikla ankarayı bilmeyelenlerin "la" ve "bebe" ye indirgediği ancak çok daha fazla kelime barındıran, genellikle ankaranın köylülerinin kullandığı agızdır.
Ankaralılar birbirini bu agızdan tanır. Dışardan gelenlere genelde oldukça itici gelir.
Ankara ağzı örnekleri;
Apça=Amca
kalgımak (kalkımak)= Hızlıca koşmak
fıtlamak= kapalı bir mekanın çok sıcak olması
kıı(Gııı)= aslında kadın anlaminda kullanilan kadınlara seslenme biçimi (bunun büyüklere kullanılması ayıp karşılanır)
