anıtkabir'de nöbet tutan askerler saygı nöbetçileridir. günde 2'şer saatten 2 kez toplam 4 saat nöbet tutarlar ve hiç kıpırdamazlar. buraya seçilmeden önce çok sıkı mülakatlardan geçirilirler. en kısasının boyu 1.80'dir. hele bir nöbet değişimleri vardır ki kafayı yersin.
çocukken buraya gelip askerleri güldürmeye çalışırdık hiç kıpırdamıyorlar diye. o kadar şebeklik yapardık yine kıpırdamazlardı.
anıtkabirde saygı nöbetçileri vardır. 2 saatte bir nöbet değişimi olur. girişlerde, anıt içerisinde ve müze içerisinde güvenlik askerleri vardır. ayrıca müze içerisinde kısa dönem askerler vardır. tercümanlık ve rehberlik yaparlar. bir de her yıl bir yedek subay görev yapar anıtkabirde. yabancı üst düzey bürokratlar için yapılan çelenk koyma törenlerine katılır. heyete müzeyi anlatır. tercümanlık rehberlik yapar.
rivayete göre ata'nin kabrini ziyarete gelen yabanci bir turist, nöbet tutan askerin eline sigara söndürmüstür. buna ragmen asker yerinden hic kımıldamamistir.
Her saatte bir nöbetin degisildigini düsündügüm, fakat "bir saat boyuncada nasil böyle robot gibi kalinir???" diye sorulabilecek, özel secilmis askerlerin yaptigi görevdir...
Duyduguma göre kapida nöbet tutan askerlerden biri havaci digeri ise karaciymis...
bazi insanlarimizin arasinda öyle kisiler var ki; inadina yaparcasina o askeri dile getirmeye calisir...
olmadi gider olmadik bi adres sorar...
o anda nisanlisini düsünen, sicagin yada sogun altinda heykel seklini almis garibim askerim napsin???
her an bir duygu seline kapılabileceğiniz yerdir. ata'nın huzunda iken duygulanan kişilerden bir farkı olmayacaktır bu askerlerimizin. gözyaşları akarken silmek için kıpırdayamasalar da halkımız o yaşları silecek duygularına ortak olacaktır.
türkiye cumhuriyetinin her metrekaresinde askerlik yapmak gibi şerefli ve onurlu hadisedir...
her vatan evladı, anıtkabir gibi özel mekanlarda askerlik yapmak ister ama nazlı bayrağımızın yüksekova'da, şırnak'ta, bingöl'de gururla dalgalanmasını sağlarken, "vatan vatan" diyerek şehit düşen mehmetçiklerimizi de gözardı etmeyelim...
edit: arttırmayacak diyen şerefli, onurlu, gururlu kişiler kendilerini deşifre etsin ki; bilelim kim ak**, kim kara!
edit2: yani diyorum ki; askerliği ülkenin diğer yerlerinde de yapmak şeref, onur, gurur verir. askerlik zaten böyle bir şey. sadece, ata'nın huzurunda, o'nu bekleme görevinin size verilmiş olması arttırır bu duyguları.
bütün gün dimdik dikilip gelen ziyaretçilerin yanınızda heykelle fotoğraf çekinir gibi sırıtarak gülmesi her ne kadar handikap olsa da Atatürk' ün naaşını bekleyen bir insan olmanın sonsuz saadetini hissedebileceğiniz bir durumdur.
