Kanımca animizmin en önemli ilkesi, musallat olma prensibidir. . Küçükken, sen o karıncayı öldürdün ama, diğer alemde de o seni öldürecek derdik aramızda. Bunun farklı bir varyantı söz konusu.
Misal, eski hint kültüründe, bir hayvanı avlayarak öldürürseniz öbür alemde bu hayvan tarafından avlanırsınız.
Daha Değişik örnekler var primitif klanlardan; Örneğin, ilkel fiji adalarında, kabileler öldürdükleri filin kendilerine zarar vermesini engellemek için, hayvanının hortumunu keserek gömerler. Yada öldürülen ayının başında ağlayıp, ondan af dilerler ki diğer alemden gelip kendilerine musallat olmasın. paralel olarak bir avustralya yerlisi, öldürdüğü düşmanının ortadaki üç parmağını da keser ki, bir daha geldiğinde ok atıp kendilerine zarar veremesin.
Antik kongoda, kocası ölmüş dul bir kadının evlenebilmesi için, kocasınının ruhundan izin alması gerekir. Bunun için ölen eşin ruhunu nehre davet ederlermiş. Kadın, eşinin ruhunu boğduğu takdirde ancak evlenebilirmiş.
Tersi de söz konusu olabiliyor tabi. Dünyevi reaksiyonların olumlu getirisi mümkün. eski tibet anlayışlarında, erkeklerin 3-4 kişiyi öldürmeden evlenmelerine icazet verilmezmiş. Zira, öldürdüğünüz kişiler, diğer alemde sizi beyzade kılarlar. Öldürdüğünüz insanlar, öte alemde köleniz olup, hizmetinize girerlerdi.
En ilgincini ise, netten tanıştığım bir alman köylü arkadaşımdan duymuştum. Şöyle ki, köylerde evlerin kapılarını hızlıca kapatmak doğrubir şey değilmiş. Zira, daha önce ölmüş kişilerin ruhları evin içinde gezindiğinden, kapanan kapılara sıkışabilirlermiş.
Çinde de, baş vurmaktan ziyade, çarmıha germe yöntemi sık uygulanmıştır. Tarihçiler bilir, boxer isyanı sırasında daha çarmıh bu söz konusudur. Eğer baişı vurulursa, diğer alemde başssız dolanacak kişi, bu haliyle tekrar gelip, size musallat olacaktır. Başsız süvari taması da buradan doğmuştur.
