kendinizi birtakım şeylerin umrunuzda bile olmadığına ikna edip huzurla geçirilen zamanın ardından içinizdeki sesin "aslında umrumda..." demesiyle birlikte çöken hüzündür. bir şarkı, bir yazı, bir koku bazense tek bir düşünce tetikleyebilir. sigaranız boy gösterip ben yanındayım atabey'im der. yakarsınız.
Bende genellikle mutlu geçen günlerin sonunda oluyor.
Örneğin kuzenimle pazar sabahı gezmeye çıkarız o ara sevgilisi de bize katılır, sohbet muhabbet derken günün sonunda hüüb çöker.
Neden benim hayatım bu kadar güzel değil? Neden işim, sağlığım bozuk? Neden 8 yıldır bir kız arkadaşım yok? Vesayre.
şu anda elimde sarma tütünüm ve kahvem dışarıyı izleyerek hüznümü körüklüyorum
yılbaşındayım ne sigara alacak param var ne bir bira .
öyle oturmuş yrrk gibi geçen bir seneyi devşiriyorum zihnimde.
Genellikle gece vakti gelir. Uyumak isteseniz uyuyamazsınız. Dostlarınız yatmış olur ve kimseyle konuşup rahaylayamazsınız. Aslında insanlara açıklayacak bir Derdiniz de yoktur. Öyle sabaha kadar oturursunuz boş boş...
Nedeni kesinlikle bilinmez. Biriyle konusmak istersin ama konusamazsin, sanki anlattıkların karsindakine yuk olacak gibi hissedersin. Annenle bile konusmak istemezsin. Son olarak bunalima baglanmayi tercih edip şarkıların seni avutmasini tercih edersin.
