korkunç bir rüya görüp korkmam üzerine uyanmam. bi b*k varmış gibi önce bilgisayara bakmam ve sonra kediye tekme savurup mutfağa doğru son hız koşmak ve evdeki bütün saatleri kontrol etmek * ve ütü masasına yüklenirken ben napıyorum yaaaa diye bağırmam...
17 ağustos 1999 gecesi depremle uyandığımda balkona gidip tv kumandasını arayıp, bulup öyle dışarı çıkmamla sonuçlanan olay örgüsü. ayrıca sabaha kadar elimden bırakamamıştım ayılmam biraz geç olmuş sanırım. **
uykusuz 2 günün ardından yorgun bünyenin sabah 8de uykuya yenik düşmesi ve öğle saatlerinde sevdiceğin telefonuna uyanıp yataktan kalkıp elde telefon* evde sağa sola koştura koştura telefonu açmak. akabinde yaşanan diyalog;
- aşkım naber?
+ bilmiyorum! iyi değilim ben!
- noldu yahu? nerdesin sen?
+ kızılaydayım adliyedeyim sanırım
- ne?!?! ne adliyesi kafan mı güzel?
+ bende bilmiyorum niye burdayım ben kurtar beni burdan!!
- kendine gel hayatım nerdesin sen?
+ kapatmam lazım şimdi eve geldim çok uykum var uyucam sonra ararım.
telefon kapanır. işin garibi bütün bu söylediklerimi o an evde koşuşturduğumu falan hatırlıyorum nolduysa artık beyinin içinde kısa devre herhalde.*
eğer otobuste bulunuyorsaniz gözünüzü actiğinizda 'it's a muppet show' diye bir nida atarsaniz etrafinizda ki insanlarin 'aaaa manyak ulan bu' bakişlarina maruz kalabilmenize de iceren durum.
