bu saatlerde yaşadığım durumdur. vardır bir sebebi. genelde sebeb yok diye açıklarlar bu durumu. sebebinide kendinden başka kimseyle paylaşmazlar. zaten paylaşsalar aniden psikolojisi değisti damgasını yemezler.
bunu isteyerek yapan bir insan olduğunu düşünmüyorum. bir anda kendiliğinden oluverir. mesela çok üzgünsündür; için sızım sızım sızlar, kafamı nerelere vursam acaba diye düşünürken birden amaaann ne var da neye üzülüyorum deyip bir anda dünyanın en mutlu insanı oluverirsin, içinde zerre hüzün kalmaz. ya da bunun tam tersi. bence normal bir kişilik değildir bu kişi.
(bkz: aa benim lan bu)
