hakkaten cok itici. bi ara facebookta gezinirken herkesin kapak fotografi caydi paylastiklari sozler kahve guzeldir ama cay daha samimidir. vs idi ighh.
bunun kaynağı leyla ile mecnun'dur. hepimiz biliyoruz ki leyla ile mecnun'dan önce çay, beyaz atlet gibi, beyaz çorap gibi itici görülen, ikinci plana atılan bir içecekti. ne zaman, erdal bakkal'da çay içilmeye başlandı o zaman çay hak ettiği değere kavuştu.
fakat l&m tarzı samimi, içten, bizi bize anlatan yapıtlar ne kadar popüler olursa o kadar samimiyetini kaybeder.
çay da bundan nasibini aldı. itin kopuğun eline düştü malesef.
siz bi de umut sarıkaya'nın popülerleştiğini düşünsenize. *
vücudunun dörtte üçü çay olan insanların çokta ayıplamadığı hadise. şiir güzelse içinde çay geçmesinin kötü bir yanı yok bence. ama kötü şiirde ,sırf çaydan adam olduk diye, çay geçiyorsa sevmek zorunda da değiliz.
"sen çay koy ben şiir okurum" yok efendim "kadın dediğin çay gibi kokmalı" gibi sürüp giden, en iğrenç formunu da şiir sokakta heştegiyle birleşerek alan edebiyattır.
çay gibi koksun karım, yani allahım affet büyük konuşuyorum ama, direk boşarım lan. kadın çay kokar mı sen manyak mısın ya? çay dediğini köye gidersin sıkmanın yanında içersin, inşaatta çalışırsın harareti alsın diye içersin, en olmadı nezle olursun boğaz iltihabını alsın diye içersin. zevksiz kara kuru yavaş içilen bi içecek en nihayetinde yani. ne bu abartı ki?
