buluğ çağı denen sözlükteki tabiriyle liseli ergen kafasını zirvesinde yaşadığınızın göstergesidir. zırt pırt ölüm, ölüm diyerek ölümün bir kaçış, çare olduğunu sanmaktır.
he intihar edersiniz, bunda pek zorluk yok tabi. şu bilekleri kestiğinizde %90 zaten ölürsünüz de köpek gibi, sürüne sürüne ölürsünüz. öteki taraftada köpek gibi devam edersiniz bu acizlikle.
bazen zamanı mekanı metaı ve insanın acizliğinde mührü olan maddesel karakteri açığa çıkaran bütün hazlardan beri olur ve allahın içinde olduğunu hissettiği kısa süreli kemalat yaşar ya insan.. içi içine sığmamanın doruk noktası bile çok aşağıdadır bu durum için. işte o zaman ölsem ne olur, keşke şu halimle ölsem, çünkü ömrümün tamamının böyle geçme ihtimali yok der ya.. gelmez ölüm; zira o sana değil sen ona ısmarlanmışın.
Genellikle aşk acısından veya çok utanmaktan dolayı gelen his. böyle zamanlarda intihar etmeye götüm yemediğinden deprem falan olsun istiyorum, kitaplık kafama düşsün falan filan.
