Son dönemde öyle bi içime işliyor ki bu istek. Uzaklaşmak istiyorum herkesten her şeyden. Beynimi dolduran boş insanlardan, yüzüme gülüp arkamdan kuyumu kazan, yerimde gözü olup yakın davranmaya çalışan sonrasında maskesi düşen samimiyetsiz samimiyetlerden, eve geldiğimde beni karşılamayan huzurdan... Her şeyden.
Ama sonra diyorum ki, meydanı iki cakala mi bırakacaksın kız avrat. Kolay gelmedin bugünlere, diren!
nerde değilsem orada mutlu olacakmışım hissiyle eşdeğer bir istektir. ancak unutulmamalıdır ki insan nereye giderse gitsin kendisini de oraya götürecektir. önce kendi kendinle mutlu olmayı öğrenmek gerekmektedir.
o her zaman içimizde var. ilk fırsat doğduğu an yanıma yedek don almak için bile vakit kaybetmeden ülkeden giderim. diploma var, ingilizce var, tecrübe var ne durucam manyak mıyım?
