Bir anda beni bulunduğum ortamdan soyutlayan sorudur
Geçmişimle geleceğin belirsizligi arasında bana gezinti yaptıran ruhumu astral seyahata gönderen sorudur.
Hayatımın büyük bir bölümü şehirler arası bir otobüs şoföründen daha fazla kilometre yaparak geçti. hem de pazar hariç hergün.
Sağ koltukta iletmem gereken evrak. arka koltukta mont küçük yastık fotoğraf makinası.
uzayıp giden yol.
defalarca kez bu hissi yaşadım. bir köprü üstünde altından akan nehrin sesine kulak vererek manzara resmi çektim. defalarca kez aynı şehirde aynı lokantada aynı yemeği yedim.
abuk, hiç akla gelmeyen kamyoncu duraklarında çay içip sohbet ettim maç seyrettim.
göz kararı 2002 yılından beri 13 senedir bu soruyu, son 2-3 yıldır da daha ne kadar? sorusunu sormaktayim kendime..
ya bir okul sırasında, ya bir öğrenci yurdunda, ya işe giderken binilen bir metrobüste, ya abuk subuk konuşan politikacı adamın açıklamalarını izlediğin tv karşısında, ya ait olmadığın bir cafede, barda, tiyatro salonunda, sinemada, kantinde, sırtı dönük yatan kadının yanında, yabancı ülkede, ansızın bir sohbette, otostop çektiğin ıssız yolda veya arabada, kamyonda, cemaat evinde, kıraathanede, ülkü ocağında, kerhanede, açlık ile gurur arasında sıkışıp kalmışken umutsuzca karıştırılan çöp konteynırında, uzanılan bankta veya sadece dudak hareketerini takip ettiğin insanların yanında hissedilen durum.
