Uzunca zamandır başımda kalan bir his.
Aniden değil işim gereği çok salak insanla karşılaşıyorum.
Artık eminim ki kazara hayatta bu insanlar,onların aralarında gerçekten insan kalabiliyorsam nefretim sade ve basit kalır.
30 yaşındayım meret gitmedi benden bir türlü.
Aniden de değil mütemadiyen gelen bir his bu.
Başka gezegenden olayım, yıldız kapısından geçeyim, gobline döneyim, hayvana dönüşeyim, başka bir çağda yaşıyım gibi sürekli etrafını reddetmek, insanlardan soyutlanmak istemek...
Sanki yanlış zamanda yanlış yerdeyiz gibi ne dersiniz?
