Uykusu gelmiş miskin bir bebeği kucağında pışpışlarken gelir bazı. Hiçbir zorluğu yok. Bir insanın kendini en iyi hissettiği anlardan. Sonra aynı bebeğin ağlamasın uyusun diye bütün gece beşiğini salladığında da gider. Yeğenlerimden deneyimliyorum. Benden bu tembellikle olmazdı da zaten.
hormondur o. böyle anlarda konu derhal lohusa bir anneyle münazara edilmeli ve derhal bu istekten vazgeçilmelidir. isteğin sahibi isteğinde ısrarcıysa tokatlanmalı kendine getirilmelidir.
Kendime zor baktığım gerçeğini hatırlayınca giden istek. Deliksiz uyku, düzensiz beslenme, istenilen zamanda istenilen yere seyahat... Bunlara doyamadım daha. Elimiz düzgün para görmedi ki hem daha. Nasıl bakacağız çocuğa.
Çocuğum yok. Ara ara bunun eksikliğini bütün benliğimle hissediyorum. Dönem dönem gelen istek. Bir dönem iş sanrılara da dönmüştü. Evde durmadan koşturan bir çocuk var gibi geliyordu bazı bazı. Şimdilerde bu istek hiç yok. Yalnızlığa da karı koca sadece kendimizden sorumlu olmanın keyfine de alıştık.
aga çocuk dünyanın en güzel şeyi lan. bütün gündemin birden bi küçük yavrudan ibaret oluyor. hayatını adayacağın müthiş bir fırsat. beraber büyüyün işte. nereye kadar eğlence? nereye kadar gece hayatı? flört vs nereye kadar? yaş geçiyor. nesil değişiyor. eşin dostun ana baba oluyor. yalnız kalırsınız. erkenden evlenin ve çocuk yapın. müthiş bi şey ya.
kadınları anlayabildiğim tek konu; ben de manyak gibi baba olma hayali kuruyorum. şöyle bir kız çocuğu fena olmazdı.
çevremdeki insanların çocuklarına hediyeler alıyorum fırsat buldukça. daha doğmamış çocuğun hediyesini bile verdim. 32 yaşın verdiği "gecikiyorum galiba" güdüsü ile kendimi böyle avutuyorum sanırım.
