Uzaklasin internetten, tabiatla iç içe olun. Uzun yürüyüşlere çıkın, kendinizle kalın sorunlarınızın kökenine inin ve mutlaka bir psikiyatristten yardım alın..
Bakın bu ciddi bir meseledir. Gelip gecici kısa surelik bir depresyona benzemiyor durumunuz.
Sık sık yasanandır. Kimisi psikiyatristlere dünya para döker bla bla... O bizim yaşadığımızı yaşasa kim bilir hangi kliniğe kapatırlar. Insan yani neticede napacak nasıl bir terapi yapabilir ki zor anında yaninda değil terapinin şahı Allah inancıdır hamdolsun.
yemin ederim çok sıkıldım bu durumdan.
bi anda ağlamaya başlıyorum hem de uğunurmuşçasına sonra bi sakinlik geliyor iyiyim derken yine düşünüyor sonra yine kötü hissediyorum sanki göğüs kafesimin içinde bi baskı hissediyorum. Her şeyi daha da bok hale getiriyorum sonra fazla fedakarlık fazla vurdumduymazlık sonra fazla telafi etme isteği falan filan..
gunumuz insanlarin icten ice dusundukleri paranoyakliktan kaynaklanabilir.
bkz: "neyse cok da uzulmiyim canim, beterin beteri var" , "buna bu kadar guldum ama aynisi bana da olmasin, toparlanmam lazim" gibi.
Off puff bok gibi hissederken bir anda halay çekmeye başlamaktır. Sonra aniden regl olmak istemek ama hemen vazgeçip salsaya başlamak, gülümseyerek pencereye doğru koşup eğilmek.
işte böyle entryler girenlerin karması ordinaryus, bize de herkes sövüyor.
