gençlik yıllarımızın efsane tenis karşılaşmalarını izleten ikili. günümüzdeki federer ve nadal ikilisi gibi diyebiliriz sanırım. her grand slam'in finali bu ikilinin karşılaşması ile biterdi.
aslında teknik olarak ta benzemekteler.
agassi teknik ve akıl kokan ters vuruşları ile ünlenmişken, tıpkı federer gibi; sampras o güçlü kol kası gerektiren karşılanması zor, sert vuruşları ve ace'leri ile ünlenmişti, tıpkı nadal gibi.
kendi fikrimce; agassi'yi tutmuşumdur hep bu maçlarda. zira izlemesi daha zevklidir maçlarının. süper olmayan bir servis, iki üç kere dönen top, ve arkasından agassi'nin müthiş teknik ve ters köşeye yatıran vuruşu.
oysaki sampras herşeyini servisine bağlamış gibidir. hızlı bir servis, zar zor karşılayan ama pozisyonu bozulan rakip, ve ikinci sert vuruşla sayı. bu yüzden hep kısa sürmüş, ve zevksiz gelmiştir sampras'ın maçları bana.
ve sırf ta bu yüzden, agassi toprak pist yani topun yere çarpınca yavaşladığı roland garros'ta her daim üstünken, sampras topun yere çarpınca hızlandığı (özellikle yaşken) çim pist wimbledon'da zaferlere ulaşmıştır çoğunlukla.
hatta bu ikilinin mücadelesi, fransızlar ve ingilizler arasında bile çekişme yaratmış, hangi grand slam, garros mu wimbledon mu izlemesi daha zevkli turnuvadır sorusunu sordurmuştur çoğu bünyeye uzun müddetçe.
ve çoğu insanın görüşü roland garros olmuştur, toprak zemininden dolayı topun daha uzun süre oyunda kalabilmesi, teknik vuruşlara daha fazla olanak tanıyabilmesinden dolayı. ki bence de bu görüş doğrudur. diğerinde çoğunlukla kas gücü kazanır.
