Hayatı halen seviyorum, sadece insana meylim yok. Yaş aldıkça inancım sarsıldı, güvenim kayboldu ve tahammül seviyem inanılmaz düştü. Mutluluğu kendimde aradıkça, başkalarına bağladığım dönemleri hatırlayıp gülümsedim, saflığımla yüzleştim. Artık iç aleminde bir münzeviyim...
Yıllarca beraber yaşadığım, ailem sandığım, yeri geldiğinde koruduğum, çişimi bile onların keyfine göre tutup yaptığım, insanların bi orman köşesine bıraktığı köpek gibi hissediyorum.
kendimi suçlu hissediyorum sürekli bir şeyi özler iken buluyorum.
Aslında bu ocak ayı da önemli duruyor
Hani 9-10 ay geçince üzerinden geri arıyorsun mum gibi.
Gerçe bu seferkini pek umursamıyorum yemişim 2024 ü diye.
Ama değerlendirmeyip üff havamda değilim ki hiç yia diyip yan gelip yatıyorum.
2022 de 7 ay kaybettiklerimi hatırlıyorum...
2023 elimin altında vardı bir şey ama onda da ocak ayı yan gelip yatıp tekrarını ağustos eylül de devam ettirince ondan buruk pişman bırakmıştı.
Yani o yatmak hayvan gibi g*nü kaşıyacak vaktin olmaması.
Bazı şeylerin döngüsünden çıkamıyoruz gibi.
Sonra Sınav korkusu sarıyor birde kaç ay geçti üzerinden en son girdiğim rüyalarıma girdi sonradan.
Bugünde oturduğum yerde her tarafım ağrıyor.
yine akşama kadar uyuduğumdan.
kıvrandım dönmekten sabah çünkü.
Erken yatmadığımdan herhalde 10 da yatsam bir şeyim kalmaz ama alışkanlık.
Tek basina ayakta kalmak nasil guzel bir duygudur. Ayak bastığınız yeri hissedin. Daha derin nefes alirsiniz . Her nefesi kendi icin alip vermek, sonra etrafina faydalı olmak gerek. Kimse olmamali demiyorum . Gerçekçi olmaz . Kimseye bagimli olmamali diyorum...
Tatlı bir yorgunluk hissediyorum, uyuyunca geçecek türden. Bazen bazı şeylere özlem duyduğumu hissediyorum ve ne kadar yorulursam yorulayım her zaman daha çok enerjik oluyorum. Evet bir parça da dengesizlik sezdim hehhhe
aptallık ve geride kalmışlık hissi. her şeyin sonunda kendimi herkes gitmiş, ulaşacağı yere ulaşmış da bir ben sokakta nereye varacağını bilmeden yürüyor gibi hissediyorum.
niye dahil olmak istediğime veya beni dahil etmek isteyene yakışmıyorum? koskoca devasa evrende neden her şey ahenkle birbirine uyumluyken ben kendimi bir yere yakıştırıp, uyduramıyorum?
sürekli kamçılanan bir ruh bunca sorunun ve acının yaralarını sarıp kendine tatmin edici cevapları nasıl bulabilir ki...
bu ömrü tüketeceksem yeniden doğmak ve yok olmak istiyorum.
aptalmışım gibi hissediyorum..
1 ay sonra ilk defa entry atmışım. Bunu fark ettim.
Çok işim vardı, yoğundum. işler daha da çoğalacak. Para kazanıyoruz ama ebemiz de sikiliyor. Olsun rol bu, oynarız.
Aptallık ve geride kalmışlık hissi. Her şeyin sonunda kendimi herkes gitmiş, ulaşacağı yere ulaşmış da bir ben sokakta nereye varacağını bilmeden yürüyor gibi hissediyorum.
Niye dahil olmak istediğime veya beni dahil etmek isteyene yakışmıyorum? Koskoca devasa evrende neden her şey ahenkle birbirine uyumluyken ben kendimi bir yere yakıştırıp, uyduramıyorum?
Sürekli kamçılanan bir ruh bunca sorunun ve acının yaralarını sarıp kendine tatmin edici cevapları nasıl bulabilir ki...
Bu ömrü tüketeceksem yeniden doğmak ve yok olmak istiyorum.
Aptalmışım gibi hissediyorum..
