günümüz 2000 li yılların türkiye si ise mevzu bahis olan:
% 90 ının dini kapitalizm olan ama % 99 u müslüman diye geçen bir ülke olması.
ülkelerin din seçtiğine inanmak.
kendini eleştirmeyi serbest bırakmış bir lideri, eleştiren kişinin o liderin pragmatik savunucuları tarafından recmedilmesi.
referandum sonuçlarına göre halkın iq ortalamasını almak.(her iki kesimin de kendine göre alması)
her 10 kişiden 9 u salak olan bir ülkede o 9 kişi içindeki 4 kişinin trajikomik bir şekilde "bu ülkedeki her 10 kişiden 5 i(her 2 kişiden 1i) salak abi yeaaaa" demesi.
sikilmekten zevk alan bir halk.
sadizm boyutuna ulaşmış derecede, ataların kemiklerini sızlatmaktan aşırı zevk almak.
bilmeden konuşmaktan bile bile duyulan büyük haz.
"-mış" ve "-miş" lere göre hayat çizgisini çizmek.
kendi şirketlerine taş koyup, bok atıp sonra "bizim neden hiç markamız yok" diye ağlamak.
en iyi bildiği şey olan seksi bile küfürlerinden öteye geçirme uzmanlığına sahip olamamak.
tost ile ayranı aynı anda bitirmesi sonucu kendini dünyanın en zeki milleti ilan etmek.
aynı ülkede eşit yaşam hakkına sahip bir ülke vatandaşıyla oluşan soruna oturup çare bulmak yerine "ya sev ya sktrgt" diyerek ülkeden kovmak.
.
.
.
.
--spoiler--
kaset satan bir dukkanin caminda aynen soyle bir yazi gormustum: "arabalar icin cistakli muzik gelmistir."
boylesine asiri guzelliklerle dolu bir ulkeyi ve insanlari sevmemek mümkün mü ?
--spoiler--
