Korkularını ya da yalnızlığını peluş oyuncağıyla bastırabilen çocuktur.
Aslında çocuk olması şart değildir.
4-5 gün önce annemin, beni ziyarete geldiğinde, yaşadığım evi ilk defa gördüğü için meraklı gözlerle etrafa bakarken, yatağımın üstünde duran peluş ayımı gördükten sonra "koskoca kız oldun, hala o ayıyla mı yatıyorsun?" demesi beni kendimi sorgulamaya itmiştir.
sevimlidir. her gece yatmadan önce oyuncağının başını yastığa koydurtur ve ardından kendisi yanına yatar. belki sarılır oyuncağına, belki sarılmaz. ama ancak yanında o varolduğunda uykuya geçebilir. çocuk yaşlarda böyle bir alışkanlığa sahip kişiler sanki geleceklerine dair bazı sinyaller verirler: "ben bağlılık duyacağım sevdiklerime.", "ben sadık olacağım aileme."... gibi gibi.
