Öğretmen ve edebiyatçı Yusuf Atılgan’ın ikinci romanı Anayurt Oteli, tıpkı ilk romanı Aylak Adam gibi tek bir karakter üzerinden ilerlemektedir. Ömer Kavur tarafından sinemaya da uyarlanan eser, romanın baş kahramanı Zebercet üzerinden, ana tema olarak, toplumsal yabancılaşma ve yalnızlığın bireyin üzerindeki ruhsal etkilerine yoğunlaşmaktadır.
Yusuf atılgan'ın, aylak adam'dan sonraki ikinci romanı. 1987 yılında sinemaya uyarlanmıştır. roman, filmden sonra okunduysa esas kahraman zebercet'i ister istemez filmde canlandıran macit koper olarak hayal edersiniz. film seyredilmemiş de roman okunmuşsa o zaman zihinde zebercet kişisi olarak farklı kişiler hayal edilir.
roman üzerine kısa bir makale yazmıştım.
saçma sapan bir romandı, kimse kusura bakmasın.
sırf entelektüel görüneceğim diye abudik gubidik kitapları parlatanlar var.
oedipus kompleksinin incelendiği yusuf atılgan romanı.
Zebercet o güne kadar sinemamızda alışık olmadığımız bir tip olarak karşımıza çıkmıştı. Türkiye sineması, daha çok ‘durum/ hikâye’ anlatısı kalıbı üzerine şekillenen bir yapıya sahipken, Asıl olarak hikâyeye odaklanan ve karakterlerin de bu hikayeler içinde şekillendiği bu estetik Yeşilçam geleneğinin de omurgasını oluşturuyordu.
Metin Erksan’ın özellikle “Sevmek Zamanı”nda bu yapıyı bozma girişimiyle başlayan süreç, 70’li yıllarda ilk filmlerini üreten genç kuşak yönetmenlerle gelişmişti. Ancak “Anayurt Oteli”, karakterin bizzat hikayenin kendisi haline geldiği, onun davranışlarının hikayenin geçmiş ve geleceğine dair ipuçları verdiği bir film olarak bu sürecin de zirvesini oluşturur. Bu yüzden kimi sinema tarihçileri eserin Türkiye’de ‘karakter odaklı’ ilk film olduğu düşünümektedir.
Yusuf Atilgan'ın eseridir. Kitabini almayi bekleyemeden filmini izledim ilk olarak. Bir dahaki isim kitabini almak olacak cunku zebercet sustugunda kafasinin icinden gecenleri yusuf atilgan'in nasil yazdigini cok merak ediyorum.
Bu eseri rahatsiz edici bulan var fakat her zaman bizi rahatlatan seyler okumamaliyiz. Bazen insan rahatsız olmali bazi seylerden. Bu nedenle bu eserin daha da okunup izlenilmesi gerekir. Fakat soyle bir nokta var ki lutfen cok yogun yalnizlik hissediyorsaniz, yalnizliginizin yaninda akliniz surekli birisindeyse ve daha once veya su an intihar dusencesi kafanizin bir kenarindaysa lutfen bu kitabi okumayin, filmini de izlemeyin.
okuması biraz zor olan bir kitap. Yusuf Atılgan romandaki doğal yapıyı bozmamak için replikleri kimin söylediğini belirtme ihtiyacı duymuyor. bir nevi kendinizi kitaba gömerseniz zaten çözersiniz modunda. Ömer Kavur'un da hakkını teslim etmek gerekir. kitabın ruhunu gayet güzel yansıtmış.
zebercet edebiyat'ın kilit hissidir bence, yalnızlık figürüdür. filmini izledim eksik yerlerinin yanında kitap kadar olmasa da o da güzeldi.
Hiçbir yere ait olamama ve kimse tarafından kabul görememe Zebercet’in doğumuyla başlayıp ölümüne dek peşini bırakmayan bir marazdır.
Lisedeyken sıkılıp yarım bıraktığım kitap. Galiba okumak için biraz erken bir zamandı. Bir de filminde keşke serra yılmaz yerine başka bir oyuncu olsaydı.
Okurken albert camus-yabancı yı okuyor gibi içsel bir sıkıntıya girdim. Çok olağan olduğundan sıkıcılığını farketmediği bir yaşamı var zebercet’in. Sonra bir kadın geliyor otele ve o günden itibaren zebercet’ in takıntılı, hastalıklı tüm duyguları tek tek beliriveriyor. iyileşmeyi iyileştirmeyi beceremiyor. Katli mümkün olan her şey katlediliyor romanda. Kirletirken sıkıcı yaşamını sırayla temizliyor sanki. Havluyu kirletirken ve ısrarla kiri temizlemezken bile.
