''ingiltere'de uzun saçlarımdan dolayı çok dayak yedim, türkiye bizim için cennet, bu kadar sevildiğimiz başka yer hatırlamıyorum'' demeciyle beni benden almıştır. (bkz: daniel cavanagh)
insan ancak bu kadar arabesk olur da dedirtmiştir, onu söylemiyorum.
aslında buz devri sırasında türkiye' den ingiltere' ye göç eden türklerin soyundan gelen müzik grubudur. o zamanlar ingiltere ile ana kıta arasında serbest dolaşım mümkündür. bizim grubun ataları da ab' yi yeni girmenin verdiği gaz ile adaya ayak basmış, fakat havaların ısınması sonucu ana kıtadan bağlantılarını koparmışlardır.
grubun türkiye' de kalan ataları ise ferdi tayfur, müslüm gürses, orhan gencebay'a evrimleşmişlerdir. gel gör ki arabesk müziğin tınısından uzak kalan anathema üyeleri kendilerine farklı bir rota çizmişlerdir. fakat türk gardaşları onları unutmamış bilakis bağırlarına basmışlardır.
dil olarak ingilizce' nin oluşumu ile ilgili ise bu grup yüzünden türkçe' ye dayandırılmaktadır.
bu grubun farkı; diğer gruplara göre daha bir ağırbaşlı olması ve şarkılarına kattığı değer. bunca yıldır dinleyicisiyim fakat hakkında kötü bir şey dahi söyleyemiyorum.
sanki amaçları; dinleyenlerini depresyona sokmak, biraz hüzünlenmesi sağlamak ve hayatın anlamını kendi söylediği birkaç şarkıya sığdırmak.
ne lan bu adamlar her sene istanbul a geliyo yakında istanbul da ev tutcaklarmış hatta türk vatandaşlığına geçceklermiş." geyikleri iyice baymış olan grup.sana ne kardeşim adamlar istedği gibi gelir konserini verir gider hatta gitmez dinleyen dinler istemeyen dinlemez bu kadar yani.
taptığım grup. her ne kadar "ohoov, bu adamlarda iyice türk oldu!" ya da "ulan ayağa düştüler be bunlar.." denilse de, ömrümün sonuna kadar hatırlayacakları hatıralar bırakmıştır çoğu insana. vincent'ın sesi alır götürür insanı, solo başlar, kendinizden geçersiniz.. sigaranın dumanı yavaş yavaş havaya yükselir, "flying" çalar arkada. üzüleceğiniz birşey yapmışsınızdır, kontrolü iyice kaybetmişsinizdir.. "lost control" başlar bu sefer o mükemmel girişiyle. "one last goodbye"da gideni özlersiniz, ağıt yakarsınız.
gariptir anathema, herkes sevemez. herkes "içten" dinleyemez. ayağa düşmemiştir anathema. sadece bir kaç çürük rastgele bir yerde dinledikten sonra "yihuu, bu grup çok tarz be! bende anathema'cıyım artıkın!" diye ortalıkta gezmiştir, şaşı bakanların görüşleridir bunlar. sigara alkol uyuşturucu grubuna çıkar adı kendini bilmezlerin yüzünden. ama yine de anathema gelir türkiye'ye, çıkar paşa paşa şarkısını söyler, hayranları kendiliğinden geçer.
judgement, angelica, lost control ve inner silence başta olmak üzere tüm parçalarıyla can yakan, dağıtan, düşündüren ve sözleri resmen bastıra bastıra içinize kazıyan tehlikeli grup.
çok fena bağımlılık da yapar ayrıca.
iğrenç ve gereksiz şarkıları olan, nerde ağlak var, nerede fakir var ve mutsuz insan var, bunların üzerinden prim kovalayan loserlardan oluşan grup. grup şurup bile daha iyisini yapıyor.
bugün yatağımda ağlayarak uyandım. nedenini bilmiyorum rüyamda ne gördüğüme dair hiçbir fikrim dahi yok, bildiğim tek şey kafamda içinde durmadan flying çalıyordu. açtım sabahın köründe sesi sonuna kadar dinlemek için dinledim dinledim dinledim ve hala dinliyorum.
