Proudhon'un piyasa sosyalizmine dayanan Anarşist görüşüne Proudhon sonrası hiçbir düşünür destek vermemiştir. çünkü anarşist komünizm Anarşistler arasında en mantıklı bulunan Anarşist akımdır. ilk düşünürü Proudhon'un arkadaşı Joseph Déjacque'dir. Kropotkin'den sonra neredeyse bütün anarşistler, Anarşist komünizmi benimsemiştir. Günümüzde Anarşist deyince ilk akla gelendir. Zaten Anarşist teorisyenlerin %90'ı Anarşist komünisttir. Tarihte yaşanmış bütün anarşist pratikler Anarşist komünistler tarafından gerçekleştirilmiştir.
anarşizm'in felsefesini sikip atmaktır. bu ideolojiyi benimseyen orospu çocukları utanmadan ''ben anarşistim'' derler, anarşizmin yanlış anlaşılmasına sebep olurlar. 1 mayıs'ta stalinistler ile kol kola gezerler. orak çekiç bayrağı altında yürüyüş bile yaparlar.
anarşist komünizm 14. yüzyılda bir red ve bir istekten doğan anarşizmin komünist koludur. reddedilen otoritedir. nitekim anarşist kuramcı proudhon 1851'de "artık ne kilise'de ne de devlet içinde,ne toprakta ne de parada da otorite olmalıdır" diyordu. istenilen de özgürlüktür.
anarşist düşünce marx'ın bilimsel sosyalizmiyle çelişir. anarşizmin ispanyadaki kurucusu guiseppe fanelli ile 1. enternasyonale katılan bakunin, "dünyada eşitlik, komünler içinde serbestçe örgütlenmiş ve federasyon haline gelmiş üretim birliklerindeki kolektif mülkiyetin ve emeğin kendiliğinden örgütlenmesiyle gerçekleşmek zorundadır" der. nitekim, daha enternasyonal'ın başlangıcında işçiler ikiye bölünmüştü. biri marxçı diğeri proudhoncu olan bu iki akım özellikle cenevre(1866) ve lozan(1867) kongrelerinde çatıştı. 1. enternasyonal'den sonraki kongrelerde anarşistler yenik düştü. anarşistlerin öncülerine göre yapacakları propaganda yeniden gözden geçirilmeliydi. bu düşünceden hareketle italyan anarşistler,1877 de şiddet kullanmayı önerdiler: "sosyalist ilkelerin eylemlerle ortaya konmasına yönelen ayaklanma, en etkin propaganda aracıdır. bu araç kitleleri yanıltmadan ve bozmadan en derin toplumsal katmanlara nüfuz edebilir ve enternasyonal'in desteklediği mücadelede insanlığın diri güçlerini yanına çekebilir"(1876 da cafiero'nun malatesta'ya yazdığı mektup). bu düşünceden hareket eden italyan anarşistleri, benevento'da taşra arşivlerini ateşe vermeye ve yoksullara para dağıtmaya giriştiler. yapılan baskılar anarşist düşüncenin yayılmasına, özellikle ispanya ve rusya'da engel olamadı. bu arada bakunin ve kropotkin, eksiksiz ve evrensel nitelikte olduğunu düşündükleri bir eğitim sistemi ortaya koyarak proudhon'un düşüncelerini geliştirdiler.
anarşist komünizmin örgütlü pratikleri, kendisini tarihte ukrayna ve ispanya iç savaşında gösterir.
Anarşist Komünizm 14. yüzyılda bir red ve bir istekten doğan anarşizmin komünist koludur. Reddedilen otoritedir. Nitekim anarşist kuramcı Proudhon 1851'de artık ne kilise'de ne de devlet içinde,ne toprakta ne de parada da otorite olmalıdır diyordu. istenilen de özgürlüktür.
Anarşist düşünce Marx'ın bilimsel sosyalizmiyle çelişir. Anarşizmin ispanyadaki kurucusu Guiseppe Fanelli ile 1. Enternasyonale katılan Bakunin, dünyada eşitlik, komünler içinde serbestçe örgütlenmiş ve federasyon haline gelmiş üretim birliklerindeki kolektif mülkiyetin ve emeğin kendiliğinden örgütlenmesiyle gerçekleşmek zorundadır der. Nitekim, daha Enternasyonal'ın başlangıcında işçiler ikiye bölünmüştü. Biri Marxçı diğeri Proudhoncu olan bu iki akım özellikle cenevre(1866) ve Lozan(1867) kongrelerinde çatıştı. 1. Enternasyonal'den sonraki kongrelerde anarşistler yenik düştü. Anarşistlerin öncülerine göre yapacakları propaganda yeniden gözden geçirilmeliydi. Bu düşünceden hareketle italyan anarşistler,1877 de şiddet kullanmayı önerdiler: sosyalist ilkelerin eylemlerle ortaya konmasına yönelen ayaklanma, en etkin propaganda aracıdır. Bu araç kitleleri yanıltmadan ve bozmadan en derin toplumsal katmanlara nüfuz edebilir ve enternasyonal'in desteklediği mücadelede insanlığın diri güçlerini yanına çekebilir (1876 da Cafieronun Malatestaya yazdığı mektup). Bu düşünceden hareket eden italyan anarşistleri, Benevento'da taşra arşivlerini ateşe vermeye ve yoksullara para dağıtmaya giriştiler. yapılan baskılar anarşist düşüncenin yayılmasına, özellikle ispanya ve rusyada engel olamadı. Bu arada Bakunin ve Kropotkin, eksiksiz ve evrensel nitelikte olduğunu düşündükleri bir eğitim sistemi ortaya koyarak Proudhon'un düşüncelerini geliştirdiler.
Anarşist Komünizmin örgütlü pratikleri, kendisini tarihte Ukrayna ve ispanya iç savaşında gösterir.
marksist hareketlerde bölünmelere neden olduğu doğrudur da, frenlemelere neden olduğu geçmiş ispanya ve günümüz yunanistan ayaklanmalarına bakarsak tartışma konusudur.
edit: 68 hareketini de örnekler arasında saymak gerek ayrıca.
ayrıca, nerdeyse 200 yıllık geçmişi olan bir ideolojiye yabancı istihbaratlar tarafından uydurulmuştur demek diyalektikten bihaber olmanın ispatı ve en hafif tabiriyle aptallık göstergesidir.
anarko komünistler anarko komünizm'in fikir babasının proudhon olduğunu bilmez, çünkü zaten fikir babası proudhon değildir. olayların tahrihsel gelişim sürecini bilmeden ağzı olan konuşmamalı bu yüzden.
proudhon ve sonrasında bakunin'in ortaya attığı anarşizm fikri bizzat onların adlandırmasıyla devrimci sosyalizm, marksist cenahın adlandırmasıyla da ütopik sosyalizm'dir. 1. enternasyonel'de de zaten hem marksistler, hem de bakuninistler kendilerini sosyalist olarak nitelendirmektedirler henüz. ne zaman ki anarşizm komünizmle köprüleri atmıştır, o zaman bu iki düşünce farklı isimlerle anılmaya başlanmıştır. anarko komünizm düşüncesini ilk defa ortaya atan da, anarşizmi belli bir teorik temele oturtmaya çalışan da bakunin'in engels'i diyebileceğimiz peter kropotkin'dir.
hayır a.k, körcahillerin boş beleş sözlerine alıştık da, bir de karşı tarafı aynı cehaletin ürünü yaftalamalarıyla uğraşıyoruz.
1789 fransız devriminin ardından kimi burjuva temsilcileri tarafından kapitalizmin sert yüzüne karşılık ideal bir toplum tasarlama hedefinde sosyalizm kavramı ortaya yavaş yavaş çıkmaya başlamıştı. önce ütopik bir biçimde oluşmaya başlayan bu akım kendini ütopik sosyalizm arayışı ile somutlandı.
ardından gelen süreçte iki ana komünizm akımı kendine alan buldu: bilimsel komünizm ve anarşist komünizm. ilkinin marksizm leninizm ile adlandırıldığı pek çok kesimce biliniyor. geleneksel sol'un ilk yol ayrımı ise anarşist komünizm ile bilimsel komünizm arasında oldu.
bu yazının amacı anarşist komünizmi çürütmek değil fakat gerçek emperyalizm çağında eşistsizz gelişimi reddeden bir oluşumun pek anlamı kalmıyor. bunun anlamı sınıfın bilinçli kesim ile bilinçsiz kesimi arsaındaki fark ile, iki ülke arasındaki sermaye birikiminden doğan farklılıkların reddidir. maddi temele dayanmayan kıtasal devrim arayışları ve topyekün bir bilinçlenmeden bahsetme iktidarı işçi sınıfından kaçırmak anlamına gelir. bunun siyasettek pek karşılığı ve anlamı yoktur.
şu açık anarşist komünizm daha en baştan marksizmle ayrışmıştır. 1 .enternasyonal'in cenevre konfereasında gerçekleşen bu ayrışma ile bu iki akım bir daha asla bir noktada buluşma fırsatı bulunmadılar kimi tarih örnekler dışında. fakat asıl gerçeğin geleneksel solcuların anarşistleri revizyonist olarak adlandırmadığı gerçeğidir.
bilinçlenen toplum sayesinde komünizm sonrası ulaşılacak yeni düzendir. düzensizlik değildir, toplumsal bir bilinçle yönetilen bir sosyalizmdir.siyasetin yerini sosyal sorumluluklar alır.
komunizm'e, klasik sosyalistler'in aksine; halkların topyekun bilinçlenmesi sonucu ulaşılabileceğini savunan, devlet kurumunu ve erkini; sınıflı toplum oluşumunda başlıca unsur gören ve varlığını kökten red ederek, bireyselliği ve bireyin özgürlüklerini ön planda tutan alternatif sosyalist bir grubun benimsediği ideolojidir.
(bkz: revizyonistlik)
(bkz: anarşizm)
(bkz: bilimsel iktisadi komunizm(marxizm))
En temel damarlara ayrılırsa komunizmin ayrılacağı kollardır. Anarşist düşünce, bireyin kendi kendine yaratabileceği vicdani gelişkinliği, halk iradesinin vicdani gelişkinlik ve öz değer yargılarını üretebilme ortalamasından daha ileriye dönük ve toplumsallığa açık olmaması yönüyle eleştirilmiştir süreç içerisinde. ve bu temel sebepler enternasyonelce pek sevilmemelerine neden olmuştur.
Anarşizm olmadan komünizm, komünizm olmadan anarşizm olmaz diyen bir sol fraksiyon.
Marksist ideoloji ile herkesten yeteneğine göre herkese ihtiyacına göre ilkesi sayesinde yakınlaşsa de gerek üretim aşamasında üretim araçlarının mülkiyeti gerekse üretimin paylaşılması konusunda farklılaşır. Özellikle proleterya diktatörlüğü sayesinde kazanılacak bir özgürlük akımın karşı çıktığı temel argümanlardan birisidir. Zira devrimin tabandan yukarıya doğru gelişme göstermesi, tüm halkın sahipleneceği bir dönüşüm olmasını isterler.
Kesinlikle devleti, iktidarın kaynağı ne olursa olsun, reddederler. Hatta örgütlenme aşamasında dahi herhangi bir otoritenin örgüte egemen olmasına izin vermezler.
I.Enternasyonel'de marksistler tarafından pek sevilmeyen akımın destekçileri çeşitli ülkelere göçmüştür.
(bkz: Errico Maletesta)
(bkz: Emma Goldman)
(bkz: Mikhail Bakunin)
komunizmi bir devlet araciligi ile saglamayan,insanlarin kendi kendilerinede mulkiyet hakkini esit miktarlarda(yada uygun miktarlarda) bolusebilecegini savunan felsefi akim...
