fransız ihtilalinin filizlendirdiği üç ana akımdandır. (eşitlik-komünizm, özgürlük-liberalizm, kardeşlik-anarşizm)özünde komünizm ve liberalizmin melezi sayılabilir. kapitalist sistemin, kavramın içini boşaltmak için ileri sürdüğünün aksine düzensizlikten çok uzak bir ideolojidir. alt-kollarının fazlalığı ve düzene karşı tepkisi sebebiyle bütünlük ve net bir tanım arz edememiştir.
anarşizm kelimesinde yaşanan karmaşanın asıl sebebi hobbesun anarşi kavramıdır. doğal durumdaki katışıksız karmaşayı ifade eden anarşi kavramı sonradan yakıştırılan bir kavram olmakla beraber anarşistler sol-liberterler olarak anılmıştır erken dönemlerinde. sonradan kendilerine yakıştırılan anarşist sıfatına itiraz etmemelerinin teorik sebebi de düzenin kurduğu söylemleri önemsememesindendir, bir tür tepkidir.
işin özüne indiğimizde otorüte karşıtlığı olarak en sade halini alan anarşizm doğrudan demokrasiyi savunur. temsili demokrasiyi eleştirir. modern dünyanın tanık olduğu tek pratiği, sanıyorum ki ispanyol iç savaşı döneminde gerçekleşen devrimdir. bakunin'in anarko-sendikalizmi pratiğe dökülmüştür.
yakın tarihin en anarşist eylemi 68 kuşağının gerçekleştirdiği devrimdir. çiçek çocukları ya da hippiler denen nesil cinsel devrim, vietnam savaşına karşı örgütlenme gibi birçok eylemde bulunmuştur. yine kapitalist sistemin baskıları sonucu bastırılmışlardır ve uyuşturucu kullanmaya indirgenmişlerdir. bu kadar basit ve yitik bir nesil değillerdir elbette. bu noktada anarşizm mi, yaşam tarzı anarşizm mi? tartışmaları baş gösterir.
dünyada herhangi bir yerde uzun soluklu anarşist bir yapılanma olmamasının başlıca sebeplerinden biri de, insanların devleti araç değil, amaç olarak görmeleridir. yani şöyle ki;
devlet var = benim varlığım garanti altında
böyle olmadığını anlamamaları için de devletler gayet kolay bir şekilde insanları cahil bırakıyorlar* veya yanlış bilgilendiriyorlar*.
er ya da geç bu ülkenin insanları fark edecekler ki hükümetleri onları s.kine takmıyor. hükümet sizi, çocuklarınızı, haklarınızı, refahınızı ya da güvenliğinizi umursamıyor. kısaca sizi takmıyor. gözü kendi gücünde. mümkün olan her yolla koruyup genişletmeye çalıştığı tek şey bu. bana göre, mevzu haklar olduğunda ikisinden biri doğrudur: ya sınırsız hakkımız vardır ya da tek bir hakkımız bile yoktur.
kişisel tercihim sınırsız haklardan yana. diyorum ki, mesela, canımın istediği her şeyi yapmaya hakkım vardır. fakat eğer benim sevdiğim bir şeyden hazzetmiyorsanız beni öldürmeye hakkınız var. yani bir dahaki sefere puştun biri gelip 'böyle düşünmek için hakkım var' dediğinde, 'hadi ya! benim de hakkım olan bir düşüncem var ve bu da senin böyle düşünmeye hakkın olmadığıdır.' deyin
bundan önce yazılmış 225 entry'i de kabul etmeyen. doğası gereği antidogmatik olduğundan, tanımlanamayan ideolojidir. uzun uzadıya anlatmayayım da bir yere değineyim diyorum: şu bildiğimiz bireyci yaşamtarzı ile asla karıştırılmaması gereken bir şeydir.
not: bunun da bir tanım olduğunun farkındayım. en azından yargı bildiriyor.
her türlü güç kaynağını ya da otoriteyi reddeden düşünce yaklaşımı.
bu yaklaşım ana babaya duyulan minneti bile çok görür.
bizim* tuh yapısına taban tabana zıttır. biz otoriteye saygı duyar ve besleriz.
özlenendir, her daim beklenendir. belki de en büyük kurtuluştur, engelli koşuyu sakatlanmadan bitirecektir, dipten derinden gelen bir dalgadır, bir gün tsunamiye dönüşüp tüm düzeni alt edecektir.
şu an için hayal olan düşüncedir. ancak insanlar geliştikleri zaman anarşizm dünyanın bütün toprakları üzerinde hakim olacaktır. kişiler hırsızlık, cinayet, tecavüz gibi olayları düzene yanlış olduğu için değil de insanlığa yanlış şeyler olarak görüp yapmadıklarında özgürlüğün gerçek tadını anlayacaklar. insanlar baskıdan, rütbeden, ezilmekten bıktıklarında anarşizm kurtuluş yolu olacaktır ve ona ulaşabilmek adına mücadele edilecektir. kanlı mücadelelerin ardından anarşizm insanlara refahı ve mutluluğu getirecektir. bunu hiç birimiz göremeyeceğiz ama olacağına eminim. sanılanın aksine anarşizmde karışıklık yoktur. tam tersine anarşizmde düzen vardır. bu düzen, baskıların sayesinde oluşan bir düzen olmayacaktır. insanların rahatça istediklerini yapabildikleri ama isteklerini belli kurallara göre değil de içlerinden geldiği gibi kurguladığı bir düzen olacaktır. anarşizm dünyaya gelecek; onunla birlikte sonsuz mutluluk olacaktır.
politik iktidarı ele geçirme değil, her türden örgütlü tahakkümü ortadan kaldırma iddiası ile yola çıkan cesur, mizahi, yaratıcı ideoloji.
bilinenin aksine anarşistler her türden örgütlenmeye karşiı değillerdir, sadece tahakküme karşı hassastırlar, rütbelere, şeflere, partiye, paraya inanmazlar. ekolojinin esamesi okunmazken ekolojiden bahsedebilen tek akımdır. ayrıca ne ataerkil ne anaerkil diyerek erkillikle ilişkilerini de baştan belirlemişlerdir. latin amerikadan, ukrayna'ya, krondstad'dan ispanya'ya bulundukları her yere özgürlük taşımışlardır. başarılı mıdırlar, bazılarına göre hayır, ama bir anarşist sadece an içinde özgürleştiğine inanır, yekun hesabı tutan tüccar değildir o. siyasi aklı yoktur da ondan mı, yine hayır, onlar için kaybetmek kazanmak kadar kıymetlidir onun için. kendisini bu denli acımasızca eleştiren bir başka ekol varsa herhalde onlar da sufilerdir.
inci sözlük yazarlarının bir kısmının anlamını bilmeden ve gerekli materyalleri okuyarak, araştırarak görüşünü desteklemeyi bir türlü beceremeden, savundukları ve gerçek anarşizmi yüreğine hisseden adama kıyasla büyük hakaret ettikleri akımdır.
marks'ın çekemediği kişilerdir, örneğin Bakunin. 19 yy. öncü anarşistleri kendilerini sosyalist olarak görürler. Normalde insan üzerinde hiç bir otorite tanımayan, liberalizme yakın bir fikirdir. Günümüzde bilmem yaşıyormu, en büyük anarko komünist comsky'dir. Aynı zamanda öğretim kuramcısıdır. Davranışçıları çökertmiştir. Neticede Anarşizm bir ütopyadır. Fikir babalarınında hiç bir yöntem sunmamaları ve hatta bazılarının 'aile' gibi kavramları kabul etmeleri enteresandır ki, Tolstoy gibi pasifist bir yaklaşım içerisindeler diye düşünüyorum.
gerçekleşmesini istediğim ütopya.gerçekleşmeyeceğinin farkında da olsam onun hayalini kurmak bile çok hoş.egemen yaşam tarzı olması hevesi beni (bkz: ütopist) kılmşıtır.
